ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ηλικία Λυκειου πέρασα κάποιο μεγάλο διάστημα όπου πάλευα να ξεπεράσω και να αντιμετωπίσω τις συνεχόμενες κρίσεις πανικού που παθαινα.Μετά από ένα χρόνο παρακολούθησης από παιδοψυχολογο,έμαθα ποια να το διαχειρίζομαι...Παρόλα αυτά ακόμη με πιάνουν (σήμερα ειμαι 22) αλλά εχω βρει τρόπο να το αντιμετωπίζω,άλλες φορές είναι πολύ μικρές κρίσεις και κάποιες άλλες ποιο μεγάλες. Σήμερα συνειδητοποίησα πως κρίσεις πανικου βιώνω οπότε είμαι με πολύ κοσμο. Είτε πάω με φίλες για καφέ. Και αν δε με πιάσουν κατά τη διάρκεια της συνάντησης με πιάνουν μόλις γυρίσω σπίτι.Μόλις γυρίσω σπίτι νιώθω άγχος...πολύ άγχος,χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Με ενοχλούν τα φώτα νιώθω σα να χάνω την επαφή με το περιβάλλον,ύστερα με πιανουν φοβίες ότι κάτι θα πάθω και δε θα με βρει κανένας. Και όσο το διαχειρίζομαι αυτό και προσπαθώ να μην του δώσω έκταση. Με πιάνει ένα ελαφρύ τρέμουλο στα χέρια και βαραίνει η ανάσα μου...μόλις σταματήσω να το σκέφτομαι η κάνω κτ άλλο για να απασχολησω το μυαλό μου, μου περνάει... Και μετά ακολουθεί μια κακη ημικρανία η ένας κακος πονοκέφαλος,και νιώθω πολύ κούραση...και φυσικά στεναχωρκαΕίναι περίεργο ,γιατί να με πιάνει μόλις γυρνάω από βόλτα; Πριν μια ώρα γύρισα από βόλτα,πέρασα τέλεια,αλλά παρόλα αυτά με έπιασε κρίση πανικού...Και ομολογώ ότι μου χαλάει τη βραδιά....Μπορεί να τις διαχειρίζομαι,αλλά μου χαλάει τη μερα όταν συμβαίνει...