ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου τον εφαγαν. Μου τον πηραν μεσα απο τα χερια μου. Δεν ηξερα πως να τον κρατησω. Ειχε μεγαλες βλεψεις, ηθελε να τα εχει ετοιμα. δεν ειχα πολλα. Τι να πρωτοδώσω. Οτι ειχα τα εδωσα και με το παραπανω. δεν τον ενοιαξε. Ευχομαι καθε βραδυ να ημουν μια αλλη. Ο πονος ειναι αβασταχτος, αλλα νιωθω οτι μου αξιζει.Οταν υπαρχουν τωρα, τη στιγμη που μιλω,ανθρωποι που πεθαινουν, που πονουν απο κακη υγεια, που αρρωσταινου, που εχουν το φοβο του πολεμου, ας ειναι να πονω για αγαπη. Γλυκος ο πονος μα και οξυς. Μου τρυπαει τη καρδια σα πυρακτωμενη σπαθα. Αλλα το προτιμω.Που να μιλησω και που να πω την ιστορια μου. Σκιζω τα ρουχα μου οταν αφηνω τον πονο να με κυριευει. Οταν τον σταματω, αψυχο κορμι ειμαι. Τιποτα εξω, τιποτα μεσα. Αλαλο προσωπο, αλαλη ψυχη.Οταν κοιμουναι οι γονεις (θεε μου, ποσες φορες τους κατηγορησα που εχασα την αγαπη μου, αυτοι οι κανονες, αυτες οι ντροπες μη και δουν οι αλλοι οτι η "πριγκίπισσα" εχει αγορι), ξεκιναει το βουβο κλαμμα. Δεν κλεινω την πορτα του δωματιου-αμεσως ανησυχουν οτι κατι συμβαινει, ή ανοιγουν λες και κανω κατι πονηρο. Εστι η πορτα ανοιχτη, και εγω βουβο κλαμμα. Κατω αποτο παπλωμα, να κοβεται η αναπνοη και να λεω τωρα θα φυγω για τον αλλο κοσμο.. Σκεφτομαι το χερι του αντρα μου να με κρατα και να με φερνει πισω... Καθε βραδυ. 1460 μερες... 5 χρονια τον αγαπω, 4 τον ειχα δικο μου.Γραφω εδω που ειστε ανθρωποι πονεμενοι ολοι. Διαβαζω καθε μερα. Εχω γραψει παλι κατι και εγω. Μικρο. Ασημαντο. Τον πονο μου δεν τον εβγαλα. Ολα φταινε. ΟΛΑ!!!1) ο τροπος που μεγαλωσα2) ο τροπος που συνεχισα να μεγαλωνω.3) οι επιλογες μου.4) η καταγωγη μου5) η επιρροες μου6) τα παλια μου γουστα...Τιποτα δεν του αρεσε τελικα.. Θυμαμαι πισω, τιποτα.. Ενιωθα ενα κομπο στο στομαχι καθε στιγμη. Κοιτουσα βιντεο, εγραφα μουσικη, χορευα, ζωγραφιζα, εγραφα ποιηματα... Και ηξερα μπορει να μη του αρεσει τιποτα απο αυτα.. Σα να μην ηθελε αν ασχολουμαι με την ΤΕχνη.. "Με ηθελε δικια του ελεγα..Ζηλευει η ψυχη", και τα αφηνα ολα ρημαδιο, να φυγουν.. ΝΑ φυγουν ολα να μη χασω τον αντρα μου.. Τον αγορι μου, το κοπελι μου το ζηλευτο..Τοση αγαπη που εδωσα, που θα βρω δυναμη να δωσω αλλη.. που; Στερεψα. Αποφασισα να μεινω ετσι. ΑΠο μικρη με μεγαλωναν σα γεροντοκορη. Κοριτσι ομορφο, ζουμερο, "φωτια εισαι", μου λεγαν οι φιλοι, και τα αγορια στο σχολειο. Κορμι σμιλεμενο, εξωτικο. Οι γονεις με κρυβανε. Ρουχα παιδικα, γεροντοκοριστικα.. "να κοψεις τα μαλλια σου μακρυνανε", συνεχεια η μαμα.. Την αγαπω.. Μια γυναικα-παιδι, μια ψυχη που δεν εζησε τιποτα. Ασυβειδητα και αθελα της, φοβοταν μη ζησω εγω και τα δει ολα αυτα που ποθουσε σε μενα.. Με εκαψες μανα.. Δεν κρατανε αντρα με τα κομπλεξ... Με καψες...Ουτε να κλαψω δεν μπορω. Ζηλευω τα κοριτσια που μιλανε με τις μητερες για αγορια..εμενα με τα ζορια εμαθε για το ΚΟΠΕΛΙ μου, και ολο μου την ελεγε. Φευγα και φευγα..Φευγω μανα. εδω θα σου μαι.. Στο ραφι να χορτασειςς!!!! Εσυ και ολο το σοι.. Μου φορτωννε τα μωρα να τα φυλαω. Τα λατρευα ταμωρα και επαιζα.. Και οι αλλες ζουσαν ζωες. Ο ρολος μου ηταν εξω.. Να ειμαι ωραια, να προσπαθω να ειμαι ωραια, να φροντιζω τον εαυτο μου. Αυτα ηθελε ο αντρας μου. Μια κοπελα να φυσαει. ΚΑι φυσαγα. Αλλα μιλαγε σκληρα. Του ειχα αγαπη μεγαλη και δεν αντεχα. Λυγιζα. ΤΑ πρωινα δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι. Μετα βιας. Μαλλον καταθλιψη. Δε χαρηκα τον ερωτα μου. Δεν με αφησε. Παντα ηθελε κατι αλλο απο αυτο που ειχα.. Κουραστηκα. Σχολες, δουλειες, σογια, υποχρεωσεις...ΚΑι να προσπαθω να του αρεσω. Αλλαζα ρουχα στην τουαλετα της σχολης. δευτερα και τριτα εσωρουχα, μπλουζες μαζι και παντελονια να ειμαι ωραια. Καποια στιγμη κουραστηκα. Δεν βοηθαγε. Οταν ειχα κενο, οταν ημουν ντυμενη ομορφη μετα τη δουλεια και εστελνα να παμε καπου (Αγορι μου ηταν στο κατω κατω!!!), δεν ηθελε, δεν ερχοταν.. Οταν ηθελε να παει καπου μακρια, που θα ηταν οι φιλοι του με κοπελες, με καλουσε. Ημουν το μεταφορικο μεσο. Μετα τα συνδιασα ολα αυτα.. Δεν καταλαβαινα τοτε. Τοτε, χαιρομουν, ελεγα με τιμα ο Κρητικος μου, με παιρνει στα γλεντια του..Ωσπου χθες το βραδυ καταλαβα. Καταλαβα ποια μου τον πηρε. Μια κοπελα που τα ειχαν 2 βδομαδες το πολυ. Στο χωριο του. Οταν ηταν 20-21; ουτε.. Ολοι ειχαμε αγορια 2 βδομαδες και κορτσια. Παιδκοι ερωτες, ουτε καν. Δεν την ηθελε. Την αοπμυθοπιουσε συνεχεια..Χθες το βραδυ, 3.30, δεν ξερω πως, λες και πηρα ο χαπι της εξυπναδας, καταλαβα. 1)Την πρωτη φορα που φλερταραμε, ηταν στο χωριο του. ΜΕ επαιρνε τηλεφωνο. Αυτη ηταν διπλα. Μου το ειπε. Ισως με επαιρνε για να της την "μπει!". Εγω χαιρομουν οτι του λειπω (συμφοιτητες γαρ).2)Αρρωστησε. Στον γιατρομ οταν ρωτησε, σαν επωδυνη στιγμη της ζωης του εβαλε οταν χωρισε με εκεινη (το εμαθα απο τη μητερα του).3). Με πηγε μια μερα στο σπιτ της για να παρει κατι που του ειχε φερει εκεινη απο το χωριο.. Στον 1ο χρονο σχεσης μας. ΟΥτε.4) Μου ελεγε συνεχεια να γυμναστω γτ το σωμα μου δεν ειναι ωραιο. Οταν την ειδα με μαγι οφρικαρα. Χοντρουλα, τσουποτη, με μπρατσα φουσκωτα, και πλαταρες. Εγω περιφερεια και κατω καμπυλες, αλλα αδυνατη πανω κοκκαλο. Του λεω "μα και αυτη ειναι χοντρη, γτ λες μονο εμενα". Μου λεει "δεν ειναι χοντρη". Μετα απο καιρο συζητησεων, εφτασε μια μερα να μου πει.. "δεν εισαι χοντρη παιδι μου...απλα πρεπει να σφιξεις". Για εκεινον εκεινη ηταν τουλαχιστον σφιχτη.5) "Την κατεστρεψα" μ ειπε μια μερα. Λεω "Γιατι; Επειδη δωσατε 2 φιλακια; εμενα τη μεκανες π χρησιμοποιουσες το κορμι μ για πτι σου κατεβαινε;".6) Μια φορα την ειδα και την ειπα με ενα παρατσουκλι.. Που ηξερα οτι το ειχε. Και ο Κρητικαρος με μαλωσε... Την υπερασπιτηκε. Εμενα ποτες...7) 4 μηνες που τα ειχαμε, εβγαζε φωτογραφιες μαζι της με μαγιο.. αγκαλιασμενοι σαν ερωτευμενοι...8)Ακομη και φετος μαζι ηταη το καλοκαιρι.. Με μενα διακοπες ποτε δεν πηγε.Ας ειναι. Μου τον πηρε αυτη. ΘΑ του τα γραψω να του τα πω. Να ξερει να μην τη χασει και αυτη. Εμενα με σακατεψε. Παει στον κορακα. Ας μου το λεγε νωρις. ΝΑ φυγω να κοψω να ηρεμησω. Και να ποναω βουβα οπως καθε βραδυ κανω. ΝΑ κλαιω και να σκιζω τα ρουχα, να δαγκωνω τα δαχτυλα. Μου ειπε λογια αγαπης που δεν θα ξανακουσω. Εισαι η γυναικα της ζωης μου, μονο εσενα εχω αγαπησει, λεγαμε για τα παιδια μας..Τωρα εγω θα φυγω σε λιγες μερες. Θα παω φιλοξενουμενη σε μοναστηρι. Και μετα θα γυρισω να ηρεμησω. Να φυλαω τα μωρα των αλλων, να κανω τη νταντα. Να γελαω ψευτικα οπως τοσα χρονια. Δεν δεχονται ι ανθρωπιο τον πονο σου.. Δε δεχονται να σε δουν αλλαγμενη. ΜΕ πνιξανε...Κριμα δεν ειμαι και εγω σαν την κοπελα (π μοιαζουμε κιολας), συντοπιτισα Κρητικια, με λεφτα, με δοξα, με οικογενεια ανοιχτη. ΝΑ ειχα το αγορι μου,να με ποθει.. Και να ξερω ο,τι και να γινει θα γυρισω εκει ... και θα ειναι στην αυλη του σπιτιου του.. Θα με χαιρετησει και θα θυμηθουμε την πρωτη φορα που φιληθηκαμε.. Θα με παρει αγκαλια, και θα ολοληρωσουμε τον ερωτα μας, αυτον που αφησαμε στη μεση καποιο καλοκαιρι.Ευχαριστω που με ακουσαστε παιδια...Ο,τι καλυτερο στον καθενα.