ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι φρικτη η κυριακη απογευμα προς βραδυ!Παντα με επιανε το στομαχι μου και ειχα κακη διαθεση. Ειναι σαν ενα κενο, εντελως μεταβατικο αναμεσα στο "πανω που παω να ξεχαστω απο την εβδομαδα, να ηρεμησω" και στο "αυριο ξεκινα η εβδομαδα και οι ευθυνες".Το θεμα ειναι πως, οταν συζουσαμε με εναν ανθρωπο που ακομα θελω στη ζωη μου, αυτο το διαστημα ηταν ενα απο τα πιο ωραια γιατι φυσικα ακριβως επεδη ημασταν μαζι, τιποτα δεν μπορουσε να κανει ασχημη και δυσαρεστη την κυριακη απογευμα. Εδω και 3 χρονια που εχουμε χωρισει, μολις φτανει το σκ με πιανει στεναχωρια γιατι τι να την κανω την ηρεμια και τον ελευθερο χρονο χωρις εκεινον και οταν ερχεται η Δευτερα την περιμενω πως και πως για να ξαναμπω στο γραναζι της εβδομαδας και να νιωσω "σημαντικη" και "παραγωγικη" μεσα απο τη δουλεια μου και ολα οσα κανω. Ευτυχως, τον τελευταιο 1 μιση χρονο εχω αρχισει να "εκτιμω" και να χαιρομαι και αλλα πραγματα, ανθρωπους που αγαπω. Ηταν και κατι στο οποιο ημουν και αδικη.Ουσιαστικα ομως το κενο για εκεινον δε φευγει και ακομα αυτη η κυριακη απογευμα προς βραδυ ειναι βαρια και ασηκωτη οσο κι αν μαθαινεις να χαιρεσαι ολα εκεινα που ισως ειχες αφησει στην ακρη.