17.1.2016 | 01:32
Λακωνικα
.Ειναι δυσκολο να αποφασισεις να αγαπησεις.ειναι σαν να κανεις σκοινακι και να πρεπει να λυσεις μια εξισωση με δυο αγνωστους.προφορικα.λαχανιασμενη.1,5 χρονο με κοπελα.κοπελα με κοπελα.απιστευτος ερωτας.απιστευτη αγαπη.απιστευτη αυτη.δυο φορες την απατησα με εναν φιλο μου.το πηρε ηρεμα και λογικα.ξεχωριζει το σαρκικο και το συναισθηματικο.την χωρισα γτ ενοιωθα οτι ειχε κουραστει και οτι ειχαμε παραγινει αδερφακια με ολο αυτο το μπειμπιτοκ και τις λιγοστες ερωτικες στιγμες.εχω κανει κατι με 4 ανθρωπους στους 4 μηνες που ειμαστε χωρισμενες.με οποιον κανω (εκτος απο την μια που καπως κατι ενοιωσα) ή θελω να κανω σκεφτομαι αυτη.σχεδον νοιωθω οτι την απαταω.ισως φταιει το οτι ακομα δεν φερομαστε σαν χωρισμενες.αυτη εκανε κατι με εναν και πεθανα." ο χωρισμος ειναι η καλυτερη βιωματικη περιγραφη του θανατου." οπως λεει και ενας φιλος μου.παντα ημουν ενα κτητικο καθαρμα.ενα εγωιστικο γουρουνι.δεν μπορουσα και δεν μπορω να φανταστω οτι αυτος/αυτη που φιλουσα φιλιεται με αλλον/αλλη.οκ ειμαι και αυτοκαταστροφικη μεσα σε ολα.πως θα καταφερω να "αγιασω" και να σταματησω να παθαινω κριση πανικου στην σκεψη οτι μιλαει με καποιον αλλο και αυτος δν ειμαι εγω . γιατι ειναι "αυτος".αντρας.μαλιστα ειναι τοσο περιπλοκο.Υ.Γ. ακομα και η ψυχολογος μου σηκωνει τα χερια ψηλα .