27.10.2015 | 04:25
Λάμδα
Κι ήμουν στο σκοτάδι και με είδε μια αχτίδα. Και σε πεινάω, σε διψάω, σου δέομαι. Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ'εμένα. Όσα σου έχω εξομολογηθεί δε φτάνουν, έκαψες το σύμπαν μου, έπαψα να υπάρχω, δεν έχω σχήμα δίχως σου, τόσο θανατηφόρος ο έρωτας λοιπόν, σε απελευθερώνει και σε φυλακίζει, ούτε η παρουσία σου, ούτε η απουσία σου μου φτάνουν. Τα λούστηκα όλα όσα κορόιδευα τελικά, τα πέταξα όλα μπροστά σου, είσαι η μοιραία μου, ας πάμε στα βαθιά.Let's do this
