ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Είμαι 19(σε λίγους μήνες 20), μπαίνω 2ο έτος στο Ιστορικό Αρχαιολογικό ΕΚΠΑ και έχω κουραστεί με τη ζωή μου. Προσπαθώ αδιαλείπτως εδώ και καιρό να πείσω τον εαυτό μου να συμπαθήσει τη σχολή, όμως οι προσπάθειες μου κρίνονται άκαρπες. Αναντίρρητα, συνιστά μια σχολή που προσφέρει γνώσεις, ευρυμάθεια και κοσμοαντίληψη, όμως προσωπικά δε με γεμίζει, δε βρίσκω κάποιο απώτερο σκοπό η νόημα. Ειλικρινά , έχω βαρεθεί το περιττό μπλα-μπλα, τις ιστορίες για αγρίους, τα αρχαία, τις λογοτεχνίες και όλα τα συναφή. Μου φαίνονται ανυπόστατα και ανούσια. Όταν ήμουν 16 χρονών παιδάκι, ακολούθησα ασυναίσθητα την θεωρητική κατεύθυνση. Ωστόσο, πάνω στην εφηβική αφέλεια και την ανωριμότητα της ηλικίας, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως έκανα ένα μοιραίο λάθος για την μετέπειτα πορεία μου. Εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να διαλέγα τη θετική κατεύθυνση ώστε να εισαγόμουν στο τμήμα Φυσικής, με κατεύθυνση Πυρηνικής Φυσικής ή Αστροφυσικής. Ή στο Χημικό, το οποίο βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ακόμη και το Μαθηματικό θα με ενθουσίαζε, καθώς είχα κλίση στα Μαθηματικά από μικρή, όμως μετά τα παράτησα εντελώς εξαιτίας των βλέψεων περί θεωρητικής. Από τη δική μου κατεύθυνση δε, το μόνο που θα μου κέντριζε τη προσοχή είναι η Νομική, η οποία διέπεται από τη λογική σκέψη&αλληλουχία και κατ'επέκταση εναρμονίζει γνώση-πράξη. Επίσης, βρίσκω το επάγγελμα του νομικού-δικηγόρου συναρπαστικό, καθώς ο Νομικός αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον άνθρωπο και την επίγεια πραγμάτωση ενός αγαθού. Διαθέτει, λοιπόν, την ύψιστη τιμή να είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στον άνθρωπο και τη δικαιοσύνη. Kαι έχοντας ως οπλοστάσιο τους νόμους, δίνει υπόσταση στο αγαθό της Δικαιοσύνης. (λίγο ρομαντικά όλα αυτά, αλλά τουλάχιστον εδώ υφίσταται μία ανώτερη σκοποθεσία). Εν μέρη ενδιαφέρουσα και η Ψυχολογία, που ξεφεύγει λίγο από τα όρια "Απλή απομνημόνευση πληροφοριών και Άγιος ο Θεός", και "θετικίζει" κάπως. Δε μου αρέσει το μοτίβο "διάβασμα-πληροφορία-τέλος". Θέλω να ασχολούμαι με κάτι το οποίο θα απαιτεί πολλή σκέψη, θα τροφοδοτεί ενδελεχώς το μυαλό μου και συνάμα θα το εκπονεί οδηγώντας το, νομοτελειακά, στο ζενίθ του. Μπορεί να σας φαίνονται γελοία και οξύμωρα όλα αυτά, αλλά νιώθω πως η σχολή μου δεν μου ταιριάζει καθόλου και δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να με φανταστώ καθηγήτρια ή κάτι παρεμφερές. Θεωρώ πως έκανα ένα τραγικό σφάλμα, που το κατάλαβα αργά, και δυστυχώς δε μπορώ να ανατρέψω τις συνθήκες αυτές, όσο και να το θέλω. Στεναχωριέμαι πολύ, γιατί θα ήθελα πολύ να επενδύω τον χρόνο μου σε κάτι που μαρέσει, και όχι να τον δαπανώ σε πράγματα που μου είναι παντελώς αδιάφορα. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω στα 18 και να είχα πάρει τη σωστή απόφαση. Είναι αυτές οι στιγμές, που εύχεσαι να είχες τη δυνατότητα να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, όχι για να διορθώσεις τα λάθη σου και να επιστρέψεις άρτιος στο παρόν, αλλά για να έδινες μια ευκαιρία στον παρελθοντικό σου εαυτό, ώστε να εκκολάψει ένα καλύτερο μέλλον.