ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε αυτό το στάδιο της ζωής μου δεν βρίσκω δουλειά με τίποτα και μέρα με τη μέρα με προβληματίζει όσο τίποτα άλλο.... Πολύ φοβάμαι ότι μέχρι τώρα έκανα τόσες λάθος επιλογές που με οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Αλλά ας τα πάρω όλα από την αρχή για να γίνω πιο κατατοπιστικός.Στις πανελλήνιες πέρασα σε μια σχολή ΤΕΙ που δεν μου άρεσε όταν την είδα. Αποφάσισα να πάω παρόλα αυτά. Στη πορεία μου άρεσε το αντικείμενο, και τελικά κατάφερα να την βγάλω στα 4 χρόνια. Πρακτική άσκηση έκανα σε μια δημόσια υπηρεσία (ήθελα να βρω εύκολα και γρήγορα μέρος για να τελειώνω την πρακτική, μεγάλο λάθος). Αμέσως μετά πήγα και τελείωσα το στρατιωτικό. Και μετά άρχισε το χάος.Καταρχάς με το που βγήκα στην αγορά εργασίας άρχισα να στέλνω άπειρα βιογραφικά. Από τα βιογραφικά που έστειλα για τον κλάδο μου, υπήρξε ένα μικρό feedback, αλλά δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Το καλύτερο που κατάφερα για δουλειές μέσα στη πόλη που ζω (Θεσσαλονίκη) ήταν κάτι συνεντεύξεις για τηλεφωνικές πωλήσεις, πωλήσεις περιοδικών (που προβλέπουν αμοιβή με ποσοστά και όχι κανονικό μισθό) και για δουλειά σε σχήμα πυραμίδας που φυσικά είναι κοροϊδία και δεν πήγα. Κάποια στιγμή μπήκα σε ένα πρόγραμμα voucher όπου και έκανα πρακτική σε μια επιχείρηση, και μετά τη λήξη του προγράμματος η επιχείρηση δεν κράτησε κανέναν από τα παιδιά που έκαναν πρακτική. Λίγο καιρό πιο ύστερα ξεκίνησα να απασχολούμαι εθελοντικά σε μια ΜΚΟ, αρχικά για να εμπλουτίσω λίγο το βιογραφικό μου, αλλά στη συνέχεια και με το κίνητρο ότι υπάρχουν πιθανότητες να ανοίξει κάποια κανονική θέση εργασίας. Μέχρι στιγμής που συνεχίζω εκεί, ακόμα δεν έχει συμβεί αυτό.Παράλληλα ψάχνω και για δουλειά μέσα από αγγελίες, μέσα από ΟΑΕΔ, δίνοντας βιογραφικά σε μαγαζιά, δίχως αποτέλεσμα. Με ένα πτυχίο στο χέρι που δεν έχει αντίκρισμα, και σε μια πόλη που δεν έχει δουλειές για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, πολύ φοβάμαι ότι έφτασα σε αδιέξοδο. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Επίσης να αναφέρω ότι είμαι 25 χρονών.