ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω παράλληλη στήριξη σε ένα σχολείο, σε ένα παιδάκι Δευτέρα δημοτικού. Οι γονείς δεν αποδέχτηκαν ποτε τη διάγνωση των ειδικών και θεώρησαν οτι το παιδι τους έχει κατι ελαφρύ. Γενικά η καθημερινότητα του παιδιού περιλαμβάνει αυστηρούς κανόνες διότι νομίζουν πως έτσι θα ξεπερασει τις δυσκολίες του και θα συμπεριφέρεται «φυσιολογικα» Σήμερα για παράδειγμα του μίλησα για την αγάπη και τις αγκαλιές. Και του ειπα οτι οι άνθρωποι που δείχνουν την αγάπη τους και την εκφράζουν με αγκαλιές, με λόγια, με πραξεις κλπ, ειναι πάντα πιο ευτυχισμένοι άρα και πιο υγιείς σε σχέση με αυτούς που το παίζουν νταήδες ( με αφορμή τον νταή της τάξης ) που εκφράζουν μονιμως αρνητικα συναιςθηματα. Και μου λέει όχι κυρία ! Άμα αγκαλιάσω κάποιον θα φαίνομαι γελοίος! Λέω ποιος σου το ειπε αυτο ; Μου λέει ο κανόνας που δε πρέπει να πατήσω! Και του λέω : ο κανόνας λέει να μην αγκαλιάζουμε κανέναν; Ούτε τη μαμα ; Και μου λέει : ναι ! Γιατί ειμαι μεγάλος και οι μεγάλοι άντρες δεν αγκαλιάζουν τη μαμα. Και εσείς δε θα με ξανα αγκαλιάσετε έξω γιατί φαίνομαι γελοίος. Στο μεταξύ έμαθαν στο παιδι τους μια τοσο σκληρή λέξη οπως το γελοίος με ένα τοσο κακο παράδειγμα ! Και να φανταστείτε οτι το παιδι δεν έχει κανένα συμπεριφορικο πρόβλημα, με αποτελεσμα να πιέζει και να αποζητά την αγκαλιά και τη συντροφιά συνέχεια, ώστε να χρειαστεί να του βάλουν τέτοιους κανόνες. Και δυο φορές που έτυχε να κλάψει, με έσπρωξε μακρυά του και μου ειπε οτι κατι μπήκε στο μάτι του. Πολυ αμφιβάλλω οτι σκέφτηκε να αντιδρά ετσι μόνος του ! Αχχχχ λάθη γονέων