ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε μια εξομολογηση που εχει κλεισει τα σχολια και δεν μπορω να εκφρασω την τρελη ταυτιση μου, λεει το εξης Υ.Γ. Δεν "ξεσπάθωσα", ούτε με ενδιαφέρει να πάω παρακάτω, πόσο μάλλον να ορέγομαι νέες "κτήσεις"... Εδώ, σε αυτό το μικρό κομματάκι γης ακριβώς, βρισκόταν κάτι μοναδικό και αναντικατάστατο για εμένα... Δεν θα φύγω, δεν πάω πουθενά, ούτε "πίσω", ούτε "μπροστά"... Δεν μπορώ, ακόμη και να το ήθελα. "Τα χέρια μου θα είναι για πάντα αδειανά"... ΑντίοΚαι εχω να πω ΠΟΣΟ ταυτιζομαι...Καθε φορα που ερωτευομαστε ειναι ιδιαιτερη και ισως καθε φορα διαφορετικη. Ομως εγω βιωσα μια φορα μοναδικη. Ενα βαθος απεριγραπτο με λεξη. Απεριγραπτο με καθε τροπο. Δεν μπορω να το περιγραψω, απλως υπηρχε. Και ακομα υπαρχει. Εν γνωσει μου , εμμενω στο παρελθον. Εν γνωσει μου, δεν σε ξεχναω. Εν γνωσει μου, ακουω τα τραγουδια σου, εν γνωσει μου σε ονειρευομαι. Εν γνωσει μου, θελω να θυμαμαι. Εν γνωσει μου σκηνοθετω στο μυαλο μου ονειροπολωντας σκηνες φανταστικες μιας νεας μας συναντησης. Για μενα, ειναι ο αναντικαταστατος. Και για αυτο δεν παω ουτε εγω, πουθενα. Δε με ενδιαφερει. Ολοι μοιαζουν ενα τιποτα μπροστα του. Κανεις δεν ειναι σαν αυτον. Κανεις δεν με αντιλαμβανεται οπως εκεινος. Εκεινος επιανε απο τις πιο κρυμμενες αποχρωσεις της ψυχης μου μεχρι τις πιο φανερες. Εκεινος με μια του προταση με εκανε να καταλαβω πως ειναι ηδη ενα μαζι μου. Εκεινος ειχε εκεινο το μυστηριο που χρειαζοταν για να μην με κανει να βαριεμαι. Του ειχα πει , πως και μονο που υπαρχει, εγω χαιρομαι και ας με εκανε να αμφιβαλλω για το ποιον του.. Χαιρομαι που ΓΝΩΡΙΖΩ πως ζει στον κοσμο αυτο οπως δε χαιρομαι για κανεναν αλλον. Δεν περναει μερα που να μην τρεχει εκει ο λογισμος μου... Κανω πραγματα που με ευχαριστουν, ομως ερωτικα δεν μπορω να δω κανεναν. Γιατι κανεις, δεν ειναι εσυ. (προς αποφυγη παρεξηγησεων δεν αναφερομαι στον echidna απλως πιανομαι απο τα λογια του για να πω για τη δικη μου ιστορια.)