Νομιζω εχεις προσπαθησει ηδη αρκετα. Και μπραβο σου για την θεληση και την υπομονη σου. φαινεται να εισαι πολυ καλος/η φιλος/η.Αναφερεις οτι εχεις αρχισει να πεφτεις και εσυ ψυχολογικα. Αυτη ειναι η στιγμη που θα πρεπει να προστατεψει ςκαι τον εαυτο σου, να το θυμασαι!Αμα επιδιωκει αυτος την παρεα σου, να την προσφερεις αλλα την επομενη φορα αφησε αυτον να κατευθυνει την εξελιξη της συναντησης σας. Αφησε τον να μιλαει για ο,τι θελει χωρις να πας να "εισχωρησεις" στα θεματα του. Ή στο κατω κατω μοιραστειτε λιγο τη σιωπη, δεν ειναι κακο. Δηλωσε του με ενδιαφερον και αγαπη (οπως ειλικρινα αντιλαμβανομαι νιωθεις) πως θα εισαι διαθεσιμη/ος οποτεδηποτε θελησει.Ελπίζω ολα να εινια συντομα καλα και για τους δυο σας!!
11.8.2017 | 19:02
Λίγη βοήθεια σας ικετεύω....
Τον τελευταίο καιρό δεν αναγνωρίζω καθόλου τον κολλητό μου. Έχει αρκετά ζόρια οικονομικά και οικογενειακά και όντας ευαίσθητος είναι έτοιμος να καταστρέψει τον εαυτό του με κάθε τρόπο. Μου λέει πως θέλει να πάψει να σκέφτεται, πως έχει χάσει την ελπίδα,το χαμόγελο και την ευτυχία του....πίνει και καπνίζει κάθε βράδυ και τον έχω πετύχει να κλαίει πολλές φορές παρόλο που προσπαθεί να το κρύψει.Απο τη μια μου λέει οτι θέλει να βγούμε για να ξεχαστεί αλλα κάθε φορά που βγαίνουμε περπατά με σκυμμένο κεφάλι, μιλά λίγο και νευριάζει εύκολα....Δεν συζητάμε, κάθε φορά που πάω να μάθω τι τον απασχολεί μπας και βοηθήσω βουρκώνει και κλείνεται περισσότερο στον εαυτό του....Παρεξηγείται με κάθε πλάκα και δεν δέχεται πλέον το χιούμορ μου.Δεν ξέρω τι να κάνω....έκανε κάποιες συνεδρίες με ειδικό αλλά μου είπε πως είναι πεταμένα λεφτά χωρίς κανένα αποτέλεσμα...Επειδή ξέρω πως πίστευε σε θρησκείες, του είπα να πάει σε κάποιον ιερέα μήπως βοηθηθεί με αυτον τον τρόπο και ανακτήσει τις δυνάμεις του....Δυστυχώς έπαψε να πιστεύει και εκεί και τον ακούω να κατεβάζει ακόμα και χριστοπαναγιες.Τελευταία προσπάθεια μου ήταν να τον συνεφέρω με κυνικό τρόπο μήπως και ταρακουνηθει αλλά παρεξηγήθηκε. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, έχω προσπαθήσει τα πάντα και η μαλάκια είναι οτι σιγά σιγά νιώθω οτι πέφτω και εγώ ψυχολογικά....Από τη μια οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται και δεν σκέφτομαι ούτε για πλάκα να σπάσουμε, αλλά από την άλλη νιώθω οτι χάνουμε τους εαυτούς μας και οι 2
2