21.4.2012 | 02:05
Λίγη ελπίδα..
Στην ηλικια που ειμαι υποτιθεται οτι λαμβανεις ενα κυμα απο ολα τα μερη της ζωης.. λιγο τρελα λιγο αγχος λιγη πιεση λιγη αισιοδοξια για το μελλον.. εγω γιατι δεν εχω λαβει τιποτα απο τα θετικα ακομα? γιατι το μονο που ακουω ειναι πιεσε τον εαυτο σου! Γιατι ακομα και η διασκεδαση δεν με χαλαρωνει? Ειναι ωρες που νιωθω οτι το κεφαλι μου παει να σκασει.. και οτι κανεις δεν θελει να με βοηθησει ή εστω οτι αν θελησει να το κανει, δεν θα μπορεσει.. Πιεση απο παντου! Απο τους γονεις, απο τους καθηγητες απο τον ιδιο σου τον εαυτο. Το ξερω οτι αυτο ειναι το σωστο και οτι αυτο μας οδηγει στην επιτυχια, να ξεπερασουμε τα ορια του εαυτου μας αλλα εγω δεν εχω ακομα την αισθηση οτι θα ηρεμισω μολις ολο αυτο το κεφαλαιο κλεισει... Θελω απλα την ψυχικη μου ηρεμια και οχι μια ζωη κουβαρι για ενα χαρτι που το μονο που θα ωφελησει ειναι για κορνιζα στον τοιχο του σαλονιου!!