ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...αλλα σημερα ενας καλος μου φιλος μου εξομολογηθηκε πως ειχε ατυχημα με το αυτοκινητο τον προηγουμενο μηνα, δε μου το ειχε πει... μπηκε στο αμαξι μεθυσμενος, αποκοιμηθηκε ατη μεση της διαδρομης και ξυπνησε οταν χτυπησε σε μια πινακιδα, το αμαξι σχεδον για πεταμα (προφανως) και ο ιδιος ευτυχως (ευτυχως ευτυχως ευτυχως) δεν επαθε τιποτα... Ποσο ανησυχησα οταν μου το ειπε, ποσο ηθελα να τον σπασω στο ξυλο που ηταν αφελης και την ιδια στιγμη να πεσω επανω του να τον αγκαλιασω που σωθηκε στο τσακ το βλαμμενο; κι εκει συνειδητοποησα ποσο τον αγαπω αυτον τον ανθρωπο, δε θελω καν να σκεφτομαι τι θα συνεβαινε αν δεν ειχε την τυχη με το μερος του, ακομα το σκεφτομαι και τρομαζω με τη σκεψη και μονο...Συνειδητοποιω λοιπον ποσο τυχερη ειμαι που ειμαι υγιης εγω και οσοι αγαπω και αισθανομαι απαισια, τα βαζω με τον εαυτο μου που την ιδια στιγμη γκρινιαζω γιατι δε μου εχουν ερθει ολα δεξια τον τελευταιο μηνα. Ισως καποια στιγμη θα πρεπει να σταματησ(ω;)ουμε να περιμενουμε αυτο το "παραλιγο" για να εκτιμησουμε τα φαινομενικα λιγα αλλα τοσο βασικα (και μαλλον δεδομενα) που εχουμε σ αυτη τη ρημαδα τη ζωη, οχι;Υ.Γ: Βλαμμενο το ξερω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να το δεις αυτο αλλα επρεπε να το βγαλω απο μεσα μου, καποια στιγμη θα σου χωσω μια σφαλιαρα χαζοπαιδο, να καταλαβεις ποσο ανησυχησα! Κι ας μου λες οτι το καταλαβες οτι ησουν βλακας και δε θα το ξανακανεις και θα προσεχεις πιο πολυ, εχω βασιμες ανησυχιες! Σ αγαπαω, ΠΡΟΣΕΧΕ.