ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γυρνούσα με το πρωινό μέτρο μετά από μια όμορφη νύχτα στην Αθήνα. Απέναντι μου κάθεται μια κοπελα συνοδευόμενη από έναν νεαρό, η σχέση μεταξύ τους ήταν πιθανότατα φιλική ή αδερφική. Ο νεαρός σε ολη τη διαδρομή με είχε καρφώσει με τα μάτια του. Το βλεμμα μου ασυναίσθητα μια πήγαινε σε εκείνον που μου χαμογελούσε μια στην κοπέλα που με ξυνοκοίταζε. Ένιωθα εξαιρετικά άβολα και αποφάσισα να ασχοληθώ με το κινητό μου για να μην πέφτει το βλέμμα μου απέναντι. Όταν το μέτρο έφτασε στον προορισμό μου και σηκώθηκα απο το κάθισμα. Ο τύπος σηκώνει το φρύδι, ανοίγει το στόμα και μου λέει : "Ποοο τι κουκλάρα είσαι εσύ, σε παρακαλώ πάρε με μαζί σου" Το μόνο που έκανα ηταν να χαμογελάσω από αμηχανία και να κοκκινίσω απο ντροπή. Οχι τόσο γι αυτό που είπε όσο για την κοπελίτσα που συνόδευε η οποία κοκκίνισε επίσης. Ο,τι σχέση και να τους ένωνε όφειλε να σεβαστεί την ύπαρξη της και να είναι πιο διακριτικός. Τι ντροπή...