ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν λίγο ήμουνα στο δρόμο και γύριζα σπίτι..Πολύ κούραση, και ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις..Οδηγώντας λοιπόν, για το σπίτι μου, κάπου μακριά από το κέντρο της Αθήνας, και έχοντας τη θάλασσα δίπλα μου, έκανα μια σκέψη ή μάλλον πολλές σκέψεις που συνοψίζονται σε μία: Nαι, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι, ή αν μη τι άλλο ζουν και έχουν ευτυχισμένες στιγμές..Γνωρίζω κάθε τόσο τέτοιους ανθρώπους που μοιράζονται μαζί μου αυτές τις "ευτυχισμένες στιγμές" τους μέσα από αφηγήσεις και αναπαραστάσεις αυτών..Ζηλεύω..Όχι με τον άσχημο ή το κακό τρόπο..αλλά ζηλεύω..Δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να αισθανθώ αυτό για το οποίο όλοι μιλάμε και λέγεται "ευτυχία"..Νιώθω πως έχω κάνει για τα καλά rehab από αυτό το συναίσθημα..Χαίρομαι όμως που βλέπω ανθρώπους ευτυχισμένους..Σημαίνει πως υπάρχουν..Σημαίνει πως κάποια μέρα μπορεί να είμαι τυχερός άνθρωπος και να το αισθανθώ ξανά..Κάνοντας λοιπόν αυτές τις σκέψεις, οδηγώντας, και το ραδιόφωνο έχοντας την έμπνευση να βάλει το επισυναπτόμενο τραγούδι..ως δια μαγείας ξεκίνησα να ανακαλώ το παρελθόν στο μυαλό μου ( αν είναι ένδοξο ή όχι, δεν έχει πολύ σημασία σε τέτοιες περιστάσεις..) και να με πιάνει το παράπονο.."Γιατί δε πέτυχε;;" "Πόσο θα θελα να ταν τα πράγματα αλλιώς.." "Θα μπορέσω ποτέ ξανά να νιώσω ευτυχισμένη όπως ΤΟΤΕ;;"- Δεν έχω καμία απάντηση. Μάλλον δεν θα είχε και πολύ νόημα αν είχα την απάντηση υποθέτω.. Αυτό που ξέρω είναι πως θέλω τόσο πολύ η ζωή να με ξαφνιάσει ευχάριστα όπως ΤΟΤΕ..Να ερωτευτώ. Ναι.Έρωτας. Η κινητήρια δύναμη για τα πάντα (ή για σχεδόν τα πάντα..)Ένα τελευταίο τσιγάρο λοιπόν, με το άκουσμα του τραγουδιού, και ώρα για ύπνο πια..Μια γλυκιά καληνύχτα σε όλη την Αθήνα, και μια λίγο παραπάνω..στη Ρόδο..http://www.youtube.com/watch?v=WnA6NOGquus