1.5.2017 | 14:52
λοιπόν
Έχουμε και λέμε: έδωσα 2 φορές πανελλήνιες και δέν πέρασα εκεί που ήθελα. Την δεύτερη κιόλας φορά όχι επειδή δεν διάβαζα αλλά επειδή μπλεχτηκαν οι δίκοι μου με το μηχανογραφικο και δήλωσαν πόλεις κοντά λόγω κρίσης. Τέλος πάντων πήγα αλλά πιεζομαι. Αρχικα να πω ότι είμαι στο δεύτερο έτος τώρα. Τέλος πάντων πάω πρωτο έτος λίγο η προσαρμογή λίγο το ένα το άλλο λίγο το 10% που ήθελα να κάνω πέρασε η χρονιά. Τέλος πάντων κάνω το 10% δεν δήλωσα πολλές σχολές όμως γιατί με έπιασε το ότι τα παιδιά της ηλικίας μου θα ήταν τρίτο έτος ενώ εγώ αν περναγα θα μουν στο πρώτο . Αποτελεσμα πάλι να μην περασω εκεί που θέλω. Πάω πάλι στη σχολή που είμαι τώρα το παίρνω κι εγώ στα σοβαρά μπας και περασω κανένα μάθημα αλλά τίποτα. Ούτε τα μαθήματα τα πέρασα και ειδικά σε αυτό το εξάμηνο έχω απογοήτευτει τόσο πολύ έχω κουραστεί τόσο πολύ πηγαίνω για μάθημα και το μόνο που κοιτάω είναι την ώρα. Δεν μου αρέσει αυτό που άλλοι διάλεξαν για μένα να κάνω . Θα μου πεις παράτα τα κ βρες δουλειά. Να πάω που χωρίς ένα πτυχίο στα χέρια μου όταν όλες οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. . Νιώθω τόσο πιεσμενος τόσο αδιέξοδο τόσο άδικο. Δεν ξέρω τι θα κάνω πραγματικά. . Πείτε με τεμπέλη η ότι θελετε. . Έξω από το χώρο πολλά τραγούδια ακούγονται