ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.12.2021 | 22:49

loser

Νιωθω loser. Ολες στην ηλικία μου είτε παντρεμένες είτε για γάμο. Εχουν εργαστεί. Εγώ κάνω δεύτερο πτυχίο για να δω μία καποια προκοπή.Μου αρέσει πολύ αυτό το πτυχίο και ως επαγγελμα είναι για εμενα το ιδανικό. Μετα απο αιώνες το αποφασισα όμως..πανω απο τα τριάντα.. :( Ερωτική σχεση δεν έφερε η ζωή στον δρόμο μου ακόμη. Και το χειρότερο; Ζω ΑΚΌΜΑ με τους γονείς μου και εχω χάσει τα καλύτερα χρονια μου στο διάβασμα και δεν εχω ζησει τίποτα. Οι γονείς μου μου λένε συνεχώς οτι δεν εχω κάνει τιποτα στη ζωή μου (early thirties..) και οτι ντρέπονταο πολύ εξω οταν τους ρωτά ο κόσμος για εμένα. Η αληθεια είναι οτι λόγω ενος σοβαρου αυτοάνοσου εχασα χρόνια μεχρι να το κουμαντάρω και η ψυχολογία μου για αιωνες ήταν διαρκώς στα πατώματα. Ομως αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία θα έπρεπε να ειχα κινητοποιηθεί νωρίτερα αλλα το μυαλό ηταν αλλού.. Ειλικρινά κανω υπομονή να τελειώσω με το πτυχίο αυτό γιατί το πρώτο αποδείχτηκε άχρηστο. Ειλικρινά ντρεπομαι τοσο πολύ για τον εαυτό μου,η στενοχώρια μού τρωει τα σωθικά.Νιώθω οτι εκει έξω δεν υπάρχει κανείς και τίποτα για εμένα και οτι η ζωή μου παει τέλειωσε πριν καν αρχίσει. Πόσο πιο loser ??
7
 
 
 
 
σχόλια

Σιγά καλέ που λένε οι γονείς σου ότι ντρέπονται για σένα. Μιλούν για το παιδί τους. Δεν χρωστούν απολογία γιατί "δεν πρόκοψες" σαν τις κόρες της κυρα-Μαρίκας, λες και απολογούνται για τις ζημίες μιας εταιρείας στους μετόχους της. Και ναι, το αυτοάνοσο, τα ψυχολογικά συν το κλίμα ηττοπάθειας που ούτως ή άλλως καλλιεργείται μεταξύ των νέων στη σύγχρονη Ελλάδα (πώς να κινητοποιηθείς να χτυπήσεις πόρτες και ν' αφήσεις βιογραφικά αν ξέρεις ότι δεν θα βγάλει πουθενά), μη σου πω ότι και το δεύτερο πτυχίο που κάνεις είναι ήδη μια χαρά κάτι. Δείχνεις προπαντώς ότι δεν κάθεσαι στ' αυγά σου, κάτι κάνεις, παίρνεις γνώσεις, ασχολείσαι με κάτι που έχεις προοπτική να σου αρέσει όταν θα το εξασκείς. Μακάρι. Όσο για τα προσωπικά... Όπως είπαμε, είναι δύσκολο και σ' αυτό το κομμάτι αν μεσολάβησαν δικές σου ψυχοσωματικές ταλαιπωρίες. Κι ωστόσο, δεν είναι ποτέ αργά. Βάλε τα πράγματα στη σειρά και κουράγιο. Θα τον βρεις το δρόμο σου.

Απαράδεκτοι οι γονείς σου.

Τώρα για χ ψ λόγους δεν έκανες κάποια πράγματα που ήθελες να κάνεις νωρίτερα.

Προσπάθησε να γνωρίσεις νέα άτομα, να κοινωνικοποιηθείς, να κάνεις χόμπι κλπ.
Βρες και μια δουλειά αν δεν έχεις ώστε να είσαι όσο πιο ανεξάρτητη γίνεται.
Με επιμονή και θέληση θα προχωρήσεις μπροστά. Η ηττοπάθεια μόνο κακό θα σου κάνει.

Θα μου πεις τέτοια ώρα τέτοια λόγια, αλλά είναι προτιμότερο να προσπαθήσεις για το καλύτερο και ότι βγει, από το να μείνεις άπραγη.

Καλή τύχη σου εύχομαι.

Πολύ ωραία απάντηση, μπράβο σου καινούργιε μου φίλε.
Και απλώς να προσθέσω πως όσο υπάρχουν ακόμα στην εποχή μας άνθρωποι που αγωνιούν για το τι θα πει ο κόσμος κάνοντας δύσκολη και ανυπόφορη την ζωή των δικών τους ανθρώπων, θα ακούμε και θα διαβάζουμε τέτοιες περιπτώσεις.. Τι να πω............

Το ότι έχεις τέτοιες ανησυχίες, αυτό από μόνο του δεν σε κάνει loser. Loser είναι ο βολεμένος που δεν ασχολείται με το παραμικρό προκειμένου να βελτιώσει την ζωή του και τα περιμένει όλα έτοιμα. Εσύ αντίθετα έχεις πτυχίο ολοκληρώνεις το μεταπτυχιακό και φαίνεται γενικά ότι ψάχνεσαι. Οκ, είχες καποια προβλήματα και μάλιστα υγείας τα οποία τα ξεπερνάς. Από εδώ και πέρα βάλε στόχους, πάρε το πτυχίο σου βρες μια δουλειά και ας μην είναι στο αντικείμενό σου και φύγε από το πατρικό σου το συντομότερο. Οι γονείς σου δεν φαίνονται να είναι υποστηρικτικοί και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Νοίκιασε κατά προτίμηση μακριά τους αλλά μην χάσεις επαφή μαζί τους. Η ψυχολογία σου θα αλλάξει αμεσως. Όσον αφορά το γάμο, από ποτε αυτό θεωρείται επιτυχια, πρόοδος ή καταξίωση; Όλοι λένε ότι τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα. Μέγα Λαθος. Τα καλύτερα χρόνια τα ζεις ως εργένης.

Γεια σου και ευτυχισμένες γιορτές σου εύχομαι! Ελπίζω να είσαι καλά στην υγεία σου, σωματική και ψυχική, και ό,τι θέματα είχες στο παρελθόν, να έχουν ξεπεραστεί. Αυτό που έχω να πω διαβάζοντας την εξομολόγησή σου είναι ότι ειλικρινά νιώθω να σε πνίγουν τα κοινωνικά πρέπει. Δεν έχεις κανέναν λόγο να ντρέπεσαι ή να νιώθεις υποδεέστερη σε σχέση με τους άλλους, επειδή είσαι άνεργη ή επειδή δεν έχεις σύντροφο ή δεν ξέρω εγώ για ποιον άλλον λόγο... Ντροπή θα έπρεπε να νιώθει κάποιος, κατά τη γνώμη μου, αν κάνει ηθελημένα οποιασδήποτε μορφής κακό σε συνανθρώπους του. Εφόσον δεν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία, πιστεύω ότι όλα μπορούν να φτιάξουν. Ήδη λες ότι τελειώνεις μια σχολή που σου αρέσει πραγματικά και στο μέλλον λογικά θα σου ανοίξουν πόρτες που μέχρι τώρα ήταν κλειστές εξαιτίας του προηγούμενου πτυχίου σου. Αυτός είναι ένας λόγος για να είσαι πιο αισιόδοξη. Όσον αφορά τον συναισθηματικό τομέα, ποιος είπε ότι μέχρι τα 30 πρέπει οπωσδήποτε να έχεις σύντροφο, να έχεις παντρευτεί, να έχεις κάνει παιδιά κ.ά., γιατί αλλιώς μετά δεν πρόκειται να γίνει τίποτα; Όλα αυτά θεωρώ πως είναι κλισέ, όπως και η φράση "χάνω τα καλύτερα χρόνια μου". Μπορεί για σένα η καλύτερη περίοδος της ζωής σου, τόσο επαγγελματικά όσο και συναισθηματικά, να ξεκινήσει από τα 30 κ.εξ. Εννοείται πως είσαι νεότατη και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να κάνεις ό,τι θέλεις, ό,τι σε εκφράζει και ό,τι σε κάνει πραγματικά χαρούμενη. Επίσης, το ότι οι γνωστές σου έχουν κάνει κάποια πράγματα στη ζωή τους, δε σημαίνει ότι απαραίτητα βιώνουν και την απόλυτη ευτυχία. Κι αυτές θα έχουν τα προβλήματα και τα θέματά τους, όπως όλοι μας. Εύχομαι ολόψυχα να πραγματοποιηθούν οι στόχοι σου, να αποκτήσεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, να είσαι υγιής και να περάσεις τις ωραιότερες γιορτές!

Scroll to top icon