ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..φίλη μου...ειλικρινά λυπάμαι και ντρέπομαι που δεν μπόρεσα να συμμεριστώ την χαρά σου..!!!εσύ μου ανακοίνωσες οτι περιμένεις το πρώτο σου παιδάκι και εγώ μένοντας αποσβολωμένη,λες και μου ανακοίνωνες κάτι δυσάρεστο,πλάνταξα στο κλάμα...έκλαιγα με αναφιλητά και δεν μπορούσα να σταματήσω...-Τι έπαθες;με κοίταξες με ένα βλέμμα γεμάτο απορία.Σου δικαιολογήθηκα..ελπίζω να σ έπεισα καλύτερα απ οτι δεν έπεισα εμένα...-να μωρέ δεν με ξέρεις τι ευσυγκίνητη που είμαι...με το παραμικρό κλαίω...η κολλητή μου θα γίνει μανούλα και ναααα...συγκινήθηκα..Αν είναι δυνατόν,τι άνθρωπος είμαι;!!!Γιατι δεν ήταν αυτό...που να με πάρει δεν ήταν απο συγκίνηση...ήταν κάτι βαθύτερο δικό μου...ήταν η δικιά μου ανυπαρξία...Είναι που καθένας έχει πάρει τον δρόμο του,είναι που προχωράς παραπέρα και εγώ έχω στυλώσει τα πόδια και δεν κάνω βήμα...είναι,είναι,είναι...χιλιάδες "είναι" που ελπίζω να μην τα καταλάβες.....να μην κατάλαβες πόσο εγωιστικά μπορεί να φέρθηκα σε μια απ τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωης σου...Λυπάμαι που δεν ήμουν πραγματικά εκει μαζί σου...