Αχχχ... Καλή μου λυπάμαι πολύ... Τέτοιες ιστορίες δεν είναι για καλό... Η μητέρα σου έπρεπε να σε στηρίξει κ όχι να σου λέει τέτοια πράγματα. Όποια κ αν είναι η σχέση σας θα είναι πάντα η μητέρα σου... Με τον άντρα σου έχεις προσπαθήσει να μιλήσεις...; Γενικά καλό θα είναι σε περίπτωση που είσαι σίγουρη πως δεν πάει άλλο πια να πάρεις το παιδάκι σου και να φύγετε...Για το καλό σας... Αν έχεις τη δυνατότητα κάν'το. Αλλα αν απο την άλλη υπάρχει δυνατότητα να προσπαθήσετε να λύσετε τα προβλήματα σας θα ήταν καλά να μείνεις και να το παλέψεις μαζί με τον άντρα σου...
23.7.2014 | 23:18
Λυπάμαι τον εαυτό μου
που τον έχω φέρει σε αυτή τη θέση και πλέον είναι μονόδρομος. έχω έναν άντρα ο οποίος ξεσπάει τα νεύρα του επάνω μου. Μου μιλάει με τόσο άσχημα λόγια όταν μαλώνουμε που ντρέπομαι να κυκλοφορήσω στη γειτονιά. Αισθάνομαι ενα μηδενικό. Αισθανομαι μόνη. Είπε στην μάνα μου ότι αν ηταν άλλος θα με έσπαγε στο ξύλο(αυτός μόνο με σπρώχνει και μου πετάει πράγματα) και εκείνη μου λέει ότι δεν μπορεί μα με ανεχτεί κανείς πια με τον χαρακτήρα που έχω και ότι εγώ τον προκαλώ. εχω χάσει το μυαλό μου.Και μέσα σε αυτό το χάος στο κεφάλι μου και στην ψυχή μου θα πρέπει κάθε πρωί να φοράω μάσκα για τα παιδιά ,για την δουλειά ,τους φίλους και γνωστούς που φαίνονται όλοι τόσο κατασταλαγμένοι με τη ζωή τους που πραγματικά αναρωτιέμαι αν είμαι τόσο ιδιότροπη.Και αν είμαι μου αξίζει όλο αυτό είναι η τιμωρία μου; Είναι που τα φανταζόμουν αλλιώς τα πράγματα .Αλλιώς την φανταζόμουν τη ζωή μου.Και εκεί είναι που τα βράδια ραγίζω
1
