9.11.2014 | 19:08
Αν μ' αγαπάς, όπως λες,
σε παρακαλώ, βγες από τη ζωή μου, μέχρι ίσως μια μέρα να θες πραγματικά να μπεις σ' αυτήν. Θέλω να βρω ξανά το γέλιο και τη χαρά που, έστω άθελά(;) σου, μου στέρησες. Θέλω να βρω κάτι από τον παλιό μου εαυτό, που αναγνώριζε το θαύμα της ζωής γύρω του. Χίλιες φορές θα διάλεγα να μη σε είχα γνωρίσει ποτέ, αν ήταν να γυρίσω το χρόνο δύο χρόνια πίσω και να τα διορθώσω όλα. Νιώθω ότι ολόκληρη η ζωή μου σπαταλήθηκε μέσα σ' αυτό το διάστημα, σαν να μη μου αναλογεί άλλο μερίδιο ζωής. Αν δεν είναι ο εγωισμός σου που σε κινεί αλλά η αγάπη σου, άσε μου χώρο να αναπνεύσω, πραγματικά και όχι εικονικά. Στράγγισα από χαρά και ζωή. Εγώ που λάτρευα ταξίδια, που ονειρευόμουν περιπάτους στην πόλη και στην ύπαιθρο, παιχνίδια, κιθάρες, τραγούδια και μπύρες, ηλιοβασιλέματα, θάλασσα και λουλούδια. Δε με συγκινεί τίποτα πια. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Είμαι ζωντανή-νεκρή.