ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...γιατί κάθε μέρα είναι Κυριακή. Το πρωί ξυπνάω χωρίς άγχος και απολαμβάνω τον καφέ μου, χωρίς να σκέφτομαι τη δουλειά και τα deadlines. Δεν νιώθω άγχος και σφίξιμο στο στομάχι. Δε θυμάμαι να έχω αγχωθεί ούτε μια φορά τους τρεις μήνες που δεν έχω δουλειά. Θυμάσαι πόσο ωραία είναι να ξυπνάς και να έχεις όλη τη μέρα μπροστά σου, να κάνεις πράγματα που εσύ θα επιλέξεις; Δε με νοιάζει αν βρέχει, ούτε αν έχουν απεργία τα ΜΜΜ, τα ταξί και αν είναι κλειστό το κέντρο. Το πολύ πολύ να κάτσω μέσα. Επιτέλους έχω χρόνο για να δω όλους εκείνους που δεν προλάβαινα. Τους φίλους μου, που όλο λέγαμε για καφέ και ποτέ δεν είχα χρόνο. Τους γονείς μου, που δεν θα είναι για πάντα around. Περνάω χρόνο μαζί τους κι ας μου σπάνε καμιά φορά τα νεύρα. Έχω χρόνο για μένα. Πηγαίνω γυμναστήριο, εκδρομές, άσκοπες βόλτες, κοιμάμαι τα μεσημέρια, διαβάζω βιβλία, ασχολούμαι με τη φωτογραφία και τη μαγειρική, κάνω πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω, αλλά δεν προλάβαινα. Έχω χρόνο να φλερτάρω, να κάνω μια σχέση που δε θα είναι του σαββατοκύριακου, της μιας ώρας μετά τη δουλειά, των βιαστικών τηλεφωνημάτων και λακωνικών μηνυμάτων επειδή «πνίγομαι και θα τα πούμε μετά». Μην βιαστείς να με κατηγορήσεις, να σκεφτείς ότι έχω πολλά λεφτά, πλούσιο γκόμενο, πλούσιους γονείς κ.τ.λ. Τίποτα απ’ αυτά. Έχω λίγα λεφτάκια που έβαζα στην άκρη σε περίπτωση που χρειαστούν και τα ξοδεύω με φειδώ. Οκ, μου δίνουν και οι γονείς ένα χαρτζιλίκι που δούλεψαν πολύ σκληρά στη ζωή τους κι έκαναν τα κουμάντα τους. Δεν τα ζητάω, μου τα δίνουν. Όχι, δεν ντρέπομαι που τα παίρνω γιατί δεν είναι επιλογή μου να κάθομαι επειδή γουστάρω το κωλοβάρεμα. Μέσα σ’ όλα έχω χρόνο για να ψάχνω και για δουλειά. Αλλά δεν βρίσκω, παρά τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, την προυπηρεσία και το γεγονός ότι είμαι άτομο που του αρέσει η δουλειά και τα βγάζει πέρα ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Δε θα μιζεριάσω όμως. Μέχρι να βρω δουλειά, κάθε μέρα για μένα θα είναι Κυριακή και χωρίς το άγχος της Δευτέρας. Β.