7.3.2013 | 17:52
μα οι γονεις...
δεν μπορω πλεον να συνυπαρξω με τη μαμα μου ουτε ενα λεπτο.ειμαι 22. σπουδαζα σε μια πολη της ελλαδας κ πλεον ζω στην αθηνα -ευχαριστω θεε μου- μονη μου.οπως ειναι λογικο ερχεται ανα διμηνο η τριμηνο να με δει, να ξεσκασει απο την καθημερινοτητα κ ολα τα συναφη...ομως μονο την 1η μερα καπως παλευονται τα πραγματα...υστερα η θα ειμαστε σε διαφορετικα δωματια η θα τσακωνομαστε.μια χαρα ανθρωπος ειναι , μορφωμενη , χαλαρη αλλα δεν ταιριαζουμε καθολου σαν χαρακτηρες με τη μαμα μου.ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ.ειναι πρακτικη κ αναβλητικη.ειμαι γρηγορη κ αποφασιστικη.μου αλλαζει τα πραγματα στην κουζινα (ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΣ)σημερα μου αλλαξε κ το τραπεζι στο μπαλκονι γιατι λεει πεφτουν πανω νερα του air condition κ θα χαλασει (σημειωτεον τοοοοσους μηνες δεν εχει παθει απολυτως τιποτα) πλεον δεν μιλαω , απλα ακολουθω τη βιαιη οδο κ της τα αρπαζω απο τα χερια κ τα βαζω στην θεση τους.προφανως δεν ειναι αυτα τα χαζα ψιλοπραγματα που με ενοχλουν τοσο , ειναι το οτι θελω να της δωσω να καταλαβει οτι οι δρομοι μας εχουν χωρισει...πλεον εχω το δικο μου σπιτι κ ξεκινω την δικη μου ζωη...κ για να πετυχω κατι τετοιο πρεπει να πορευτω μονη μου.ειναι σκληρο ναι!αλλα ειναι η αληθεια...το ξερω, ναι οι γονεις κανουν τοσα πραγματα γ εμας...αλλα ειναι επιλογη τους.η μαμα μου θα κατσει αυτες τις μερες (σιγουρακι) να μαγειρεψει του κοσμου τα πραγματα κ να μου γεμισει το ψυγειο...δε λεω καλα θα μου κατσει (ανηκω στις καλομαθημενες κορες)...αλλα δεν της το ζητησα ποτε...κ αν γυρισει ποτε να μου πει οτι ειμαι αχαριστη -που φευγουν κατι τετοια στους τσακωμους μας- δεν καταλαβαινει οτι εκεινη με εχει κανει ετσι...για ολους ερχεται ομως η στιγμη που θελουν να κοψουν αυτους τους δεσμους -ενταξει γ καποιους δεν ερχεται, κακως.ατελειωτη κουβεντα αλλα μισω τις μακροσκελεις εξομολογησεις.υγ.αμ το αλλο που πηρε τηλ τον γιατρο μου να τον ρωτησει για μενα για ενα προβλημα υγειας που εχω...δεν της αρκουσαν τα δικα μου.εγινε κ γι αυτο ενα μικρο μπαχαλακι.