ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.8.2017 | 13:57

Μα τι να πω και σε ποιον...

Αν με γνωριζε καποιος θα ελεγε πως ειμαι μια κοπελα ομορφη, γεματη ζωη γιατι οντως ειμαι. Γελαω δυνατα, χορευω με τη ψυχη μου,τραγουδαω, κανω ομορφες σκεψεις, εχω στοχους και πανω απο ολα μια δυναμικη κινηση οταν βρισκομαι σε ενα χωρο. Υπαρχει ομως εκεινος ο σκοτεινος εαυτος που μοιαζει σαν ενα ασημαντο προβλημα βασικα που ειναι να στο μυαλο μου μεταμορφωνεται σε γιγαντας. Παντου αντιθεσεις. Εχω μια πολυ ομορφη παρεα αλλα αισθανομαι πως δεν κολλαω, νιωθω τις διαφορες που υπαρχουν μεταξυ μας και τις κρυφες αντιπαθιες. Διαφορετικα γουστα και θελω. Μα θα με ρωτησεις γιατι δεν φευγεις; Μα γιατι φοβαμαι τη μοναξια οπως ο διαολος το λιβανι. Και ας νομιζουν πως την μοναξια την εχω αγκαλιασει, δεν την εχω απλως εχω παρει μια μικρη γευση, μου αρεσει η μοναχικοτητα οταν την επιθυμω εγω οχι τη μοναξια εκεινη την απευχομαι, τη φοβαμαι. Ο ερωτας αλλο κεφαλαιο για εμενα αδιαβαστο, τον επιθυμω μα δεν τον κυνηγαω τον διωχνω απο φοβο μην πληγωθω. Ειναι δυσκολο να βλεπεις ανθρωπους γυρω σου να γουσταρουν, να ερωτευονται, να τους αγαπανε, να τους επιθυμουν και συ να νιωθεις αυτο το συναισθημα και να μην εχεις που και σε ποιον να το δωσεις. Πολλες φορες ειναι αβασταχτο να ακους τους φιλους σου να λενε για τα ερωτικα τους και συ να εχεις να πεις το τιποτα και μετα να δινεις μια απαντηση που να εχει να κανει με κατι που διαβασες σε ενα αρθρο ειναι τουλάχιστον κωμικοτραγικο. Η οικογενεια μου; Υπαρχει μα λες καλυτερα να μην υπηρχε η να ηταν καποιοι αλλοι. Καθε μερα βρισιες, υπογιες προσβολες και εχθρες. Κλαμματα τα μεσημερια και κρισεις πανικου τα βραδια απο φοβο μην γινει τιποτα στα ξαφνικα. Να φοβασαι να πας σε μια γιορτη, σε ενα γαμο, σε μια εκδηλωση γιατι εχεις τις χειροτερες εμπειριες και περασες ελαχιστες φορες καλα. Να μην μπορεις να βρεις την ηρεμια σου στο ιδιο σου το σπιτι. Να βλεπεις την κατασταση σε οικονομικο, πολιτικο και κοινωνικο επιπεδο και να φοβασαι να ζησεις να σκεφτεσαι αν και πως θα επιβιωσεις. Τι θα υποστηριξεις πως και αν ειναι σωστο. Να μην μπορεις να ηρεμησεις γιατι παμε κατα διαολου και νιωθεις πως η χρησιμοτητα σου εχει παει βολτα ειτε απο επιλογη σου ειτε απο επιλογη αλλων. Ολα αυτα αυτα μου βγαινουν σε φοβο σε μια γκρινια. Ισως ακουγομαι τρελη αλλα τι να πω και σε ποιον;
0
 
 
 
 
Scroll to top icon