ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθω να βρω τη δυναμη να τον διαγραψω απο τη ζωη μου.Χωρις να υπαρχει αφορμη,ετσι θα φανει σε ολους ακομη και σε αυτον.Εγω ομως ξερω την αληθεια.Ειναι αυτο μωρε,αυτο..που σε εχω και δε σε εχω,που ειμαστε μαζι και δεν ειμαστε,που καποτε μου ειπε"ωπου παει χαλαρωσε".Οχι,δεν με καλυπτει αυτη η αοριστη κουβεντα γμτ.Θελω να ξερω τι ειμαι γι'αυτον,να μιλησουμε σοβαρα μια φορα σαν ενηλικες κι οχι σαν 16χρονα.Αλλα δεν θελει.Δεν...Οποτε μια λυση οσο κι αν με θλιβει.Να εξαφανιστω απο τη ζωη του,καμια επικοινωνια,να μην τον ξαναδω.Τουλαχιστο δεν θα το ξαναεπιδιωξω απο τη μερια μου.Αν παρει τηλεφωνο θα το σηκωσω,θα μαι κρυα.Θα μου λειψει τρελα το ομολογω.Αλλα πρεπει.Οσο τον συναντω μενω στασιμη.Με τραβαει πισω σε αυτον σαν μαγνητης.Γι'αυτο θα προσπαθησω.Για μενα.Λενε πως την υπομονη σου πρεπει να τη δινεις σε αυτους που την αξιζουν.Μα πως γινεται οταν ειμαι μαζι του να ειμαι ευτυχισμενη και να λεω "θα αλλαξει";Παραμυθακι...απλα πρεπει να το παρω αποφαση οτι δεν θα αλλαξει τιποτα.Στην ουσια δεν μου προσφερει τιποτα αυτος ο ανθρωπος.Μονο εφημερη χαρα...