ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά δεν μου αρέσουν οι αλλάγες. Πειράζει που θέλω συνέχεια να μαι με τα ίδια άτομα; Δυσκολεύομαι τρομερά να βάλω κάποιο καινούργιο στη ζωή μου όχι επειδή δεν είναι καλά άτομα απλά επειδή πάντα θυμάμαι τη πικρή γεύση της απογοητεύσης που ένιωσα από καλά άτομα που με πλήγωσαν επειδή τους αγάπησα;Ξέρω δεν είναι όλοι ίδιοι αλλά πλέον είμαι κουρασμένη. Μια ζωή προσπαθούσα να γίνω φίλη με τους άλλους να τους δίνω πράγματα, να τους κάνω να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, αλλά πλέον νιώθω ότι δεν έχω άλλο χώρο, ότι δεν θέλω.Η μαλακία έγκειται στο ότι αυτό δεν το δείχνω με τη πρώτη, καθώς είμαι κοινωνική(σχετικά) και μιλάω με τον κόσμο... Τι σκατά έχω πάθει; Δεν θέλω κανένας άλλος να με πλησιάσει πολύ, έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου και φέρομαι τόσο επιφανειακά είμαι τόσο δήθεν γιατί ακόμη δεν έχω ξεπεράσει τους φόβους. Και από την άλλη τα άτομα που με πλησιάζουν νομίζουν ότι θα παίξουμε το ρόλο της μαμάς-παιδιού... Αλλά δε θέλω να μαι η μαμά κανενός :( Με κούρασα κι εμένα, εδώ και καιρό.