ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν η μοναξιά είναι ο μόνος τρόπος να έχεις τον εαυτό σου, σημαίνει ότι δεν μπορούσες να τον "πάρεις" μαζί σου στις σχέσεις σου. Έπαιρνες την ενέργεια όλων των άλλων , αλλά κανείς δεν εδωσε μάλλον αληθινό χώρο για σένα. Αγαπάς πολύ να είσαι με άλλους αλλά ίσως κατι αποκρύβεις από τον αληθινό σου εαυτό για να ταιριάξεις καλύτερα μαζί τους, κάτι θυσιάζεις. Παρόμοια με κάποια που δέχεται ψίχουλα σε μια ερωτική σχέση απλά γιατί έχει μεγάλη ανάγκη από συντροφιά και τρυφερότητα. Πάρε τον εαυτό σου ολόκληρο στις σχέσεις σου και σκέψου πως οι άλλοι υπάρχουν όχι για να τους αρέσεις ,αλλά για να εκφραστείς, να μοιραστείς και να αυτοβελτιωθείς μέσα από όλο αυτό. Οπότε η επαφή με τον εαυτό σου να μπορεί να γίνει κάπως ταυτόχρονα και όχι ξεχωριστά.

Γράφεις: "Σαν οταν βρίσκομαι στην παρέα να ξεχνω τη ζωη μου, την ανάπτυξη μου, εμένα." Μου ακούγεσαι σαν να μη βρήκες ακόμα τον εαυτό σου και γι' αυτό να διαλύεσαι εύκολα στην πρώτη παρέα που νιώθεις άνετα, σαν το αλάτι στο νερό, αλλά μετά να το υπεραναλύεις, μπερδεμένη ως προς το ποια τελικά είσαι εσύ. Επειδή ακόμα ίσως δεν έχεις διαμορφώσει πλήρως το χαρακτήρα σου, γι' αυτό και να έχεις δυσκολίες στην αντιμετώπιση καταστάσεων που σε δυσαρεστούν ή σε φέρνουν σε δύσκολη θέση. Λες, για παράδειγμα, ότι ένιωσες πληγωμένη στην έκβαση κάποιων καταστάσεων, αλλά δεν αναφέρεσαι στο αν έκανες κάτι γι' αυτό ή όχι. Αν δεν μιλούσες πριν ούτε καν μίλησες κατόπιν εορτής, βράζοντας αντ' αυτού στο ζουμί σου, τότε, ακόμα και την ιδανική για σένα παρέα να έβρισκες, δεν θ' άλλαζε κάτι, γιατί όλο και κάποια μικροπαρεξήγηση ή απογοήτευση θα προέκυπτε (υποκειμενική μεν, αλλά όχι αβάσιμη), και πάλι θα έπρεπε να βρίσκεις εσύ τον κατάλληλο τρόπο να το εκφράσεις μεν ξεκάθαρα, όμως χωρίς να δείχνεις ότι είσαι ετοιμοπόλεμη με όλους και όλα μόνο εξαιτίας αυτού. Είναι φυσιολογικό να θες και κάποιο χρόνο μόνη σου, όμως να θυμάσαι πως αλλιώς καλείσαι να λειτουργήσεις όταν βρίσκεσαι μόνη σου και αλλιώς όταν είσαι με κόσμο (είτε ανάμεσα σε συναδέλφους σου είτε με παρέες είτε ακόμα και με την οικογένειά σου). Γι' αυτό και όσο χρόνο κι αν πάρεις μόνη σου, θα πρέπει να συνηθίσεις να βρίσκεσαι με κόσμο, ώστε να καλλιεργήσεις τις πτυχές της προσωπικότητάς σου που προκύπτουν μόνο μετά από συναναστροφή. Ναι, τον πρώτο καιρό θα είναι δύσκολα, ειδικά αν δεν έχεις μάθει ακόμα διαφόρους τρόπους αντίδρασης. Κάπου θα νιώθεις ότι "πιάστηκες αδιάβαστη": για παράδειγμα, δεν θα ξέρεις πώς ν' αντιδράσεις σωστά σε μια απροσδόκητη ένδειξη έλλειψης τακτ από κάποιον σε μια κουβέντα ή κάποιο χονδροειδές αστείο που δεν θα σ' αρέσει ή μπορεί και να μην ξέρεις τι ν' απαντήσεις σε κάποιο κακοπροαίρετο σχόλιο. Αλλά τέτοιες ακριβώς στιγμές είναι που, μια φορά έχοντας "μουδιάσει" χωρίς να ξέρεις πώς ν' αντιδράσεις, ή χαμογελώντας χωρίς να ξες τι ν' απαντήσεις, θα το αναλύσεις όταν θα είσαι μόνη σου και θα βρεις μια επόμενη φορά την πιο σωστή για σένα αντίδραση. Κι έτσι, σιγά-σιγά, θα σου γίνει συνήθεια και θα παγιωθεί ο χαρακτήρας σου. Έτσι κι αλλιώς δεν θα γίνει να είσαι αρεστή σ' όλους, οπότε υιοθέτησε τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα που θεωρείς ότι αρμόζει σ' εσένα και μόνο. Με αυτόν τον τρόπο, θα προσελκύσεις και κατάλληλα για σένα άτομα. Με άλλα λόγια, απέκτησε χαρακτήρα, για ν' αποκτήσεις και σταθερό περίγυρο.

Τι έχασες δλδ που θες να το βρεις μόνη σου? Δικαιολογία μου ακούγεται αυτό.
Μάλλον τσακώθηκες με καμιά ''φίλη''.