ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και δύο μέρες δεν σε νιώθω πια ενώ σε σκέφτομαι ακόμα.Μάλλον σταμάτησες να με σκέφτεσαι ,μάλλον η ενέργειά σου είναι στραμμένη αλλού.Αν αυτό είναι για το καλό μας , ας γίνει έτσι.Πιστέψαμε πως ίσως δεν νοιαζόμασταν ο ένας για τον άλλο,γιατί βάλαμε μία μεγάλη απόσταση μεταξύ μας και ακόμα μία μεγαλύτερη σιωπή.Όμως..όσο σε ένιωθα ήξερα ότι σε τρώει όπως και μένα.Λένε πως οι αληθινές αγάπες επέζησαν από γενναιότητα και των δύο.Εμείς μπορεί να μην χαρακτηριστούμε γενναίοι ποτέ.Για μένα όμως να ξέρεις είναι γενναιότητα να έχουμε την δύναμη να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως δεν θα καταλάβουμε ποτέ ο ένας τον άλλο ,πως δεν θα κρατούσε.Νομίζω ότι μας προστατέψαμε από τα χειρότερα.Και δεν θα ήθελα ποτέ να δω εσένα ψυχή μου με άλλα μάτια,να χαθεί ο σεβασμός μου ο θαυμασμός μου στο πρόσωπό σου.Κι έτσι έμεινε και κάτι αναλλοίωτο σε αυτόν τον χρόνο κάτι που δεν θα αλλάξει ,μια αγάπη που δεν μπορεί να φθαρεί.Αν ΥΠΗΡΧΕ η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ και από τους δυο μας,η ΘΕΛΗΣΗ να μην άλλαζε τίποτα,να μην χανόταν ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ,ο ΕΡΩΤΑΣ,η ΑΓΑΠΗ, η ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ , η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ,θα έμενα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.Μα θέλει δύο αυτό να γίνει και όχι έναν.. θέλει δύο να βλέπουν τον κόσμο ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου..δύο να παλεύουν στο μαζί σου και όχι στο εγώ μου.ΥΓ: από την προτελευταία παράγραφο κράτα μόνο τις λέξεις που είναι με κεφαλαία και βάλε τις σε μία παράγραφο ξεχωριστά έτσι για να θυμάσαι πως είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ που χάσαμε ΣΤΗΝ ΓΗ και πρόσθεσε και τις τρεις τελευταίες από εδώ.ΥΓ2: Εύχομαι να γίνεις το καλύτερο που μπορείς σε αυτήν την ζωή ,μακάρι να μπορούσα να συμβάλλω και εγώ σε αυτή σου την ανάπτυξη.