ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είμαι καλά...Βαρέθηκα να είμαι μόνη μου. Συνέχεια κάνω τα ίδια λάθη, έλκομαι απο άντρες που είτε δεν τους αρέσω είτε δεν θέλουν να με γνωρίσουν ως γυναίκα, παρά μόνο στο κρεβάτι. Και "παρακαλάω" για έναν καφέ. Και δεν απαντάει καν. Ρωτάω τι κάνει και δεν απαντάει καν. Στην Κρήτη είναι. Διακοπές. Και ούτε κρεβάτι γίνεται, ούτε παρέα, ούτε αγκαλιά. Και χάνω τον εαυτό μου. Ξανά. Και όλοι γύρω μου είναι ευτυχισμένοι κι εγώ η παραφωνία. Και τα χρόνια περνούν.Και εκείνος έχει παντρευτεί. Και έχει δύο παιδιά. Τη γυναίκα που βρήκε λίγο πριν με παρατήσει, από το τηλέφωνο, μετά από 4,5 χρόνια. Δεν τον έχω δει ποτέ ξανά. Τότε, στα Κτελ Μακεδονίας, μετά την Άφυτο, ο καθένας σπίτι του. Είναι καλά μαζί της. Οικογένεια. Πόσο είχα πονέσει. Φέτος το έμαθα.Και ο άλλος δεν μου μιλάει. Καθόλου. Μόνος του. Είδα φωτογραφία. Καλά φαίνεται.Και αυτός τώρα...Είπε δεν θύμωσε, αλλά όλο στο γράψιμο. Πουθενά.Φοβάμαι.