ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποτε ήμουν ευτυχιμένη .....δεν το ήξερα τότε βέβαια, τα είχα όλα, οταν είσαι τόσο καλά δεν σταματάς μια στιγμή να σκεφτείς πόσο ωραίο είναι αυτό που σου συμβαίνει... καλοκαίρι ήταν και γω φυσούσα,είχα δώσει πανελλήνιες, είχα γραψει τέλεια,όλη μέρα έξω με φιλους να κάνουμε όνειρα για την φοιτητική μας ζωη, φλερταρα πολυ,το απολαμβανα,καθε βραδυ έξω, χορος, πολλες πολλες διακοπές, οικογένεια ολα καλα και πολλοι ανθρωποι γύρω μου που με αγαπουσαν αληθινα και το ένιωθα! 1.5 χρονο μετα και πιο σκατα δεν παει! Χανω εναν εναν τους φίλους μου-->γιατι επέλεξα να ειμαι αληθινη και ειλικρινής και μου κοστισε, ασχημο ξεκίνημα στην σεξουαλική μου ζωή--> δεν μπορεις να απαιτήσεις από κάποιον να νιώσει όπως εσυ( δυστυχώς), παρεές με άτομα που δεν ταιριάζω--> πολύ καλα παιδια άλλα δεν νιώθω να δένομαι και ας έχει περάσει καιρός, μια μίνι κατάθλιψη, δεν έβγαινα από το σπίτι,κλαματα,ιστορίες... και μετα προσπάθεια να το ξεπερασω....αλλα γίνεται όλο και χειρότερο....σερνομαι μεσα στο σπιτι και κλαίω πολυ...ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΕΥΑΤΟ...και ωρες ωρες σκέφτομαι πως δεν θα μπορεσω να ξαναγίνω οπως παλια....αυτο το πραγμα συνηθιζεται ποτε?????