20.5.2014 | 17:36
Μάλλον μου άξιζε. Θενκς σύμπαν.
Τα νεύρα σου είναι σαφώς πειραγμένα, αλλά πρέπει επιτέλους να πάψεις να ξεσπάς την αδιαφορία και την ψυχρότητά σου πάνω μου. Τόσο καιρό κάνω υπομονή, δε σου μιλάω κι αν σου μιλάω είναι πολύ ήρεμα, επειδή καταλαβαίνω ότι περνάς κι εσύ τις φάσεις σου, κάτι που εσύ δεν έκανες όταν περνούσα εγώ τις δικές μου. Πλέον, εφόσον τα πράγματα για σένα είναι καλύτερα, γιατί μην είμαστε και πλεονέκτες έχεις πολλά καλά "πράγματα" στη ζωή σου, "πράγματα" υλικά και μη που οι άλλοι θα ψόφαγαν να έχουν, πάψε να με θεωρείς δεδομένο. Πάψε να θεωρείς πως θα συνεχίζω να είμαι στη ζωή σου παρά την αδιαφορία και το τυπική συμπεριφορά που άρχισες να αναπτύσσεις απέναντί μου. Κάθεσαι χαμογελάς, χαχανίζεις, πειράζεσαι με γνωστούς και τους φίλους τους γράφεις. Υφάκι, άσχημη συμπεριφορά κι όποτε σου καπνίζει παίρνεις κι ένα τηλέφωνο. Κι αυτή η κλήση την πάρτη σου θα αφορά. Ποτέ δε με ρώτησες τι κάνω, πώς είμαι, πώς τα περνάω. Όπως μου είπε κι ένας γνωστός μας "Στ'αρχίντια της όλα". Επίσης, τελευταία παρατηρώ ότι σε έχει πιάσει τάση μεγαλομανίας και επιδειξιομανίας. Αυτά μας μάραναν. Κι αν κάποτε σου λείψει η ουσία, μην χτυπήσεις την πόρτα μου, θα λείπω.Και χέστηκα τι θα απογίνουμε. Κουράστηκα, κάνε ό,τι επιθυμείς. Εγώ να μην συμπεριλαμβάνομαι στα σχέδιά σου μόνο. Δεν αξίζει πλέον. Υ.γ Βούτα τη γλώσσα σου στο ταπεινό μυαλό σου πριν μιλήσεις. Και οι λέξεις πληγώνουν όρνιο.