24.7.2014 | 03:49
Μαμά...
Πρώτη φορά σε καταλαβαίνω. Τώρα που μεγαλώνω. Αν ζούσες θα σου έλεγα πόσο σ' αγαπαω και οτι δεν πειράζει που έκανες λάθη. Το ξέρω οτι σου θύμωσα πολύ. Μ' αδίκησες. Δεν το'κανες όμως για κακό. Το' κανες γιατί μεχρι εκεί "έφτανες". Τόσο μπορούσες, τόσο έδωσες.Σ' έχω συγχωρήσει μαμά. Έπρεπε να γίνω γυναίκα κ εγώ. Να μεγαλώσω. Για να σε καταλάβω. Να καταλάβω τη στάση σου απέντι στα πράγματα και τελικά να δεχτώ πως σου έμοιασα σε πολλά.... Συγγνώμη που σου θύμωσα. Συγγνώμη που σε αδίκησα. Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη...
