ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και μόνο που περνάς από τον εργασιακό μου χώρο, έστω κι απ' έξω, με κάνεις να αγχώνομαι. Χαίρομαι που έχω την υποστήριξή σου, αλλά οι ευχές σου να πάρω προαγωγή με καταθλίβουν χειρότερα, θα προτιμούσα να μου πεις ότι δεν πειράζει, αν με απολύσουν. Κι έπειτα, θυμάμαι πολύ καλά τί έκανες στην προηγούμενή μου δουλειά και πώς με κοιτούσαν μετά τα αφεντικά και οι συνάδελφοί μου και πώς αυτό με ανάγκασε να παραιτηθώ. Άσε που σε ξέρω στα 27 μου χρόνια πια, κόρη σου είμαι, και είμαι σίγουρη ότι εσύ μίλησες πέρυσι στο αφεντικό μου και δε με απέλυσε. Δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι μου αποστερείς και την παραμικρή αξιοπρέπεια που μου έχει απομείνει; Αν είναι να με κρατήσουν στη δουλειά έχοντας γίνει ρεζίλι και οι συνάδελφοί μου να με αντιμετωπίζουν ως προβληματική, προτιμώ χίλιες φορές να μείνω άνεργη. Ως συνήθως, δεν έχω αποδείξεις για την ανάμειξή σου, αλλά είμαι σίγουρη πως πέρυσι έκανες πράγματα πίσω από την πλάτη μου και φοβάμαι μήπως το κάνεις και φέτος. Είμαι γυναίκα πια και μπορεί να φέρομαι μερικές φορές σαν παιδί αλλά, αν μου συμπεριφέρονται και οι άλλοι έτσι, πληγώνομαι. Δεν έχω τίποτα λιγότερο από τους υπόλοιπους και δε χρήζω ειδικής μεταχείρισης. Ίσως να είμαι λίγο παραπάνω από το κανονικό ευαίσθητη σε μερικά θέματα και να έχω κάποια προβλήματα που σου έχω εμπιστευθεί αλλά μην ξεχνάς ότι το έχω κάνει προσωπικά σε σένα. Γιατί εσύ είσαι οικογένειά μου και όχι οι ξένοι που θα με σχολιάσουν με κακεντρέχεια ή θα συγκαταβούν με βλέμμα λύπησης. Κι αν έχω οικειότητα μαζί σου και δεν ντρέπομαι να κλαίω μπροστά σου, αν σου εμπιστεύομαι τα προβλήματα που αντιμετωπίζω, αν σε ξυπνάω όταν βλέπω εφιάλτες, είναι για να με πάρεις αγκαλιά και να με ηρεμήσεις, όχι για να τα μοιραστείς με τη γειτονιά, ώστε να μου φέρονται όμορφα μπροστά μου και από πίσω μου να με κοροϊδεύουν. Δε θέλω τέτοιου είδους βοήθεια από σένα. Θέλω να σέβεσαι την προσωπικότητά μου ακόμη κι αν είναι έξω από τα δικά σου πρότυπα, ακόμη κι αν δεν μπορείς να την καταλάβεις. Εσύ ήσουν πάντα μια δυναμική και επιτυχημένη γυναίκα και τώρα απορείς πώς βγήκε η κόρη σου τόσο δειλή, τεμπέλα και ευθυνόφοβη. Είμαι υπερήφανη για σένα,όμως αυτή είμαι, μην προσπαθείς να με αλλάξεις και, μέσα στην αγωνία σου για το μέλλον μου, μην κάνεις λάθη που μου στοιχίζουν και με πηγαίνουν πολλά βήματα πίσω. Ποτέ δε θα γίνω σαν κι εσένα αλλά αυτό δε σημαίνει πως και ο δικός μου χαρακτήρας δεν αξίζει λίγο σεβασμό. Δεν έχω πρόβλημα να ακούσω τις συμβουλές σου αλλά μόνο τις δικές σου που πηγάζουν από αγάπη, δε θέλω να νιώθουν οι άλλοι καλύτερα βλέποντάς με ως κατώτερή τους. Και σίγουρα δε θέλω να μαθαίνουν τα ερωτικά μου οι γειτόνισσες, όχι μαμά, κανείς δε θα χαρεί με τη χαρά μου και δε θα λυπηθεί με τη λύπη μου. Θέλω να είμαστε παντού μαζί, στο σπίτι μου, στις εξόδους μου αλλά ΟΧΙ στη δουλειά μου. Εκεί δε θέλω να ξέρουν ΤΙΠΟΤΑ για τα οικογενειακά μας. Αν θες να σ' εμπιστεύομαι και να μην κλειστώ τελείως στον εαυτό μου, αν δε θες να με ρωτάς τί έχεις και να σου απαντάω τίποτα, δείξε μου μ' αυτόν τον τρόπο ότι εκτιμάς αυτό που έχω γίνει κι ας είναι τόσο ατελές, έχεις κι εσύ μερίδιο σ' αυτό. Μαμά, μου έχεις κάνει πολύ κακό με τις πρωτοβουλίες που πήρες για τη ζωή μου και σε συγχωρώ μόνο και μόνο γιατί δεν μπορώ να φανταστώ μια μητέρα να θέλει το κακό της κόρης της. Κι έπειτα, μη με κάνεις να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου, αποδέξου ότι δεν μπορώ να καταφέρω στη ζωή μου όσα εσύ, και μη με απομακρύνεις από σένα.