ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί αυτό το μήνα που είμαστε σπιτι. Τρώμε σχεδόν κάθε μεσημέρι μαζί λες και είναι Κυριακή. Μαμά μου φέρνεις καφέ το πρωί από το πρωινό σου περπάτημα, όπως τα καλοκαίρια στις οικογενειακές διακοπές μας. Σας κοιτάζω και σκέφτομαι τι αγώνα έχετε κάνει για να με μεγαλώσετε. Μαμά εσυ που τα 23 σου με έβλεπες να χειρουργούμαι και εσυ μπαμπά που πίστευες ότι όλα θα πάνε καλά. Θυμάμαι όταν έφυγα να σπουδάσω και δεν με άφησες ποτέ να καταλάβω ποσό δύσκολα ήταν τα πράγματα για εσάς οικονομικά. Όλα τα χρόνια που ήμουν μακριά δεν μου έλειψε τίποτα. Ακόμη και όταν η μαμά αναγκάστηκε να πουλήσει κάποια κοσμήματα της, τα λεφτά έμπαιναν στην τράπεζα, το νοίκι ήταν πάντα πληρωμένο και το δέμα με τα φαγητά πάντα εκεί. Έτρωγα το κέικ της μαμάς πριν ανέβω σχολή και ένιωθα πιο κοντά σας. Οι περισσότερες παρέες μου, δεν αντιμετώπιζαν κανένα οικονομικό θέμα και συχνά αυτά που ήθελα να κάνω ήταν πάνω από τις δυνατότητες μας. Έβλεπα τις φίλες μου να ψωνιζουν ρούχα, να πηγαίνουν ταξίδια, να κάνουν για τα δικά μου δεδομένα «σπατάλες» και βαθειά μέσα μου ζήλευα, αλλά ήξερα ότι είχα την αγάπη και τη στήριξη σας. Μας βλέπω έτσι στο τραπέζι μαζεμένους και πραγματικά ελπίζω να καταφέρω να κάνω εσυω τα μισά από αυτά που κάνατε εσείς για μένα. Πιθανότατα δεν θα καταφέρω ποτέ να σας τα πω όλα αυτά, αλλά να ξέρετε είστε οι δικοί μου ήρωες ❤️