ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τεταρτη 21 οκτωβριου 2015, ωρα 21:39, στο διαμερισμα μου στην θεσσαλονικη"κρατα τα ματια χαμηλα" λεει η μανα μου. Ασε το υφακι και τον τουπε για οταν θα εχεις να περηφανευσαι για κατι. "πιασε τον ταυρο απο τα κερατα" συμπληρωνε ο παππους μου θεος συγχωρεστον. Οχι μυξοπαρθενιες και μαλακιες και μην χαϊδευεσαι. Τι παραπανω εχουν οι αλλοι απο εσενα και δεν τα σκατωνουν;; "δεν υπαρχει δεν μπορω, υπαρχει δεν θελω" λεει η αγραμματη γιαγια μου. Κανονικα με τετοια σοφα λογια θα περιμενε κανεις ενα ατομο που το κοβει, που διεκδικει το δικιο του και τα ρεστα, και τετοιος ανθρωπος ειμαι. Θες ομως κατιη προσαρμογη, κατι η ζεστη κατι τα λογια του παπα ηρθα στην θεσ/νικη σαν τον αβουλο Κωσταντη Μανολοπουλο που δειλιαζει να ζησει παρεα με τον Λουη. Δεν είναι πόλη μόνο για λεφτάδες, είναι όμως πόλη μόνο για ξύπνιους...διαβασα καπου για την θεσσαλονικη. Και ναι. Ετσι ειναι. Ειμαι σχεδον ενα μηνα εδω και εχω φαει τα μουτρα μου ουκ ολιγες φορες. Σαν αλλη καρι μπρατσω, πιστευα οτι η θεσσαλονικη και οι κατοικοι της εμενα περιμεναν, οτι ολα θα μου ερχονταν τελεια οπως στις ταινιες της Catherine Heigl. Οχι φιλοι μου. Η πολη αυτη ναι μεν σε αγκαλιαζει, ωστοσο δεν σε παραχαϊδευει. Οι ανθρωποι θα σε βοηθησουν, θα ειναι ευεγενικοι μαζι σου αλλα δεν θα σου σκουπισουν και τις μυξουλες. Ο βαρδαρης σε χτυπαει στην μαπα και σου λεει "ξυπνα βοίδι, η ζωη περνα απο μπροστα σου και εσυ κοιτας που θα πας το βραδυ". αυτα σκεφτομαι και λεω στον ευατο μου οτι ηρθε η ωρα να μεγαλωσει. Ν αφησει τα κλαψουρισματα και τις κατινιες τετοιου ειδους και να παλεψει. Ηρθε η ωρ ανα αποδειξω πρωτα σε εμενα και μετα στους αλλους οτι δεν θα γινω αλλη μια τσουλιτσα που θα τρωει τα λεφτα του μπαμπα (τα οποια δεν υπαρχουν κιολας) και που τελειωσε την δημοσιογραφια για κανει την ωραια ξανθια στα πρωιναδικα.αυτα