22.5.2015 | 00:14
Μάνα
Μαμά φοβάμαι, με ακούς;; γιατί δεν απαντάς;;;; μαμά μου λείπεις!! Είναι άγριος ο κόσμος γιατί με αφήνεις;; Ά ρε μαμά, είναι τόσα λίγα αυτά τα πολλά που ήθελα να σου πω. Θυμάμαι τις φωνές μου, τα νεύρα μου στην τρίτη λυκείου και θυμάμαι και εσένα να με ρωτάς τι έχω και εγώ να σε κατηγορώ. -Δεν είσαι σωστή μαμά, δεν κάνεις θυσίες για τα παιδιά σου, πως μας μεγάλωσες έτσι;; Δεν μας έχεις πει ποτέ ότι μας αγαπάς.... Και εσύ μαμά να έχεις μόλις βγει από ένα χειρουργείο, να έχεις βγάλει έναν όγκο που μας είπες ότι ήταν καλοήθης. 2 χρόνια μετά έκανε μετάσταση. Κακοήθης ήταν ρε μάνα. Κακοήθης ήταν. Και τώρα να σφίγγεις τα δόντια, να μην κλαις από τον πόνο, να μη ζητάς τίποτα, παρά μόνο να ευχαριστείς. Να λες συνεχεια ευχαριστώ επειδή απλά είμαστε παρούσοι στο νοσοκομείο. Α ρε μαμά, να ξερες πόσο θα μου λείπεις. Μαμά να προσέχεις και αν μπορείς να με προσέχεις και λίγο, φοβάμαι.
