31.5.2015 | 21:45
Μάνα...
...πότε θα το καταλάβεις τί κακό μου κάνεις με το να μου λες γιατί δεν πας εκεί, γιατι δεν κανεις αυτό ή εκείνο, άντε ωραία μέρα είναι πάνε για έναν καφέ, συμμάζεψε λίγο το σπίτι σου, πάρε καινούριο χαλί, άνοιξη έρχεται...και μια κουρτίνα άλλο χρώμα να φωτίσει το σαλόνι σου, δεν σου πάνε τα μαλλιά έτσι σκούρυνέ τα, μα καλά δε βγήκες καθόλου όλη μέρα; Καταλαβα πώς θα το έχεις το σπίτι σου...πότε θα με φωνάξεις να σε βοηθήσω να κάνουμε μια γενική καθαριότητα; Μ'αυτά τα ρούχα πήγες στη δουλειά, τι θα λένε; Έχασε κάνα κιλό, αυτός;(ο άντρας μου) Μα πώς είναι έτσι το αυτοκίνητό σου;Για δοκίμασε να πεις αντ'αυτών:..σου πάει πολύ αυτό που φοράς, δεν πειράζει που έχεις το σπίτι σου έτσι, αν σου αρέσει εμένα μου περισσεύει, μπράβο σου που μπορείς και διαχειρίζεσαι τις δουλειές στο σπίτι παράλληλα με τη δουλειά σου, ας έχει και μια φορά σκόνη στα έπιπλα δε χάθηκε ο κόσμος..Δεν πειράζει που δεν είναι φέτες ο άντρας σου, είναι καλό παιδί και δουλευταράς και δεν σε έχει κάνει ποτέ να κλάψεις..Αυτός στενοχωριέται πιό πολύ από όλους που δουλεύει νυχθημερόν αλλά δεν φτανουν τα χρήματα για να μπορεί να σε πάει μια εκδρομή..Είμαι περήφανη που κατάφερες από παιδί τόσα πράγματα, ίδρωσες, πάλεψες και παλεύεις ακόμη με όλα τα τίμια μέσα που υπάρχουν..Είσαι ένα παιδί με όμορφη ψυχή, γιατί η δουλειά σου ειναι να βοηθάς παιδάκια με αναπηρία και το κάνεις με όλη σου την ψυχή, χωρίς ποτέ σου να δυσανασχετείς..Σε ευχαριστώ που είσαι το παιδί μου..Τί λες...;