ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποιοι τη λέξη μάνα τη συνδέουν με την αγάπη και την στοργή. Κάποιοι, τώρα, σκέφτονται τη μαμά τους και χαμογελούν. Κάποιοι αλλοι, ομως, όχι. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι δεν αγαπάω τη μάνα μου. Θα έπρεπε να την αγαπώ. Δεν έχει κάνει κάτι αληθινά κακό. Απλά είναι τοξική. Είναι κακία. Χαίρεται όταν είσαι άρρωστος, χαίρεται αν χωρίσεις, χαίρεται όταν δεν βγαίνεις και σε βλέπει να λιώνεις στον καναπέ, σου κάνει ψυχολογικό πόλεμο για να περάσει το δικό της, χαίρεται όταν σε βγάζει από τα ρούχα και "υστεριαζεις σαν τρελή". Δεν σέβεται τις ελευθερίες σου, δεν σέβεται τη ζωή σου, δεν σέβεται απολύτως τίποτα. Ντρέπεσαι να τη γνωρίσεις σε κόσμο.Είναι αυτή η γυναίκα που λες πως στον γάμο σου δεν την θες...Λες και είναι εκείνη η παλιά σου φίλη που δεν μιλατε πια γιατί σου φέρθηκε πολύ σκάρτα.Αρρωσταίνει και δεν σε νοιάζει.Δεν σε αγγίζει καν.Προσπαθείς να ενδιαφερθείς γιατί είναι γαϊδουριά να μην το κάνεις.Για κάποιους η μάνα είναι η προστάτιδα του παιδιού. Για μένα είναι ο άνθρωπος που μου δημιουργεί όλα μου τα προβλήματα.Με νιώθετε;Τέλος πάντων, το point της όλης εξομολόγησης δεν ήταν για να σας πω τους λόγους που την αντιπαθώ. Αλλά, ειλικρινά, όσοι εκεί έξω νιώθετε τα ιδια, να ξερετε πως δεν είστε μόνοι και όσοι εκεί έξω νιώθετε πως η μητέρα σας είναι το πιο αγαπητό πρόσωπο στη ζωή σας, είστε άπειρα τυχεροί και να ευχαριστείτε καθημερινά τον Θεό για αυτον ακριβώς τον λόγο.