ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.11.2016 | 03:00

Μαθητερατακια

Πρόσφατα μετακόμισα σε ιδιόκτητη μονοκατοικία απέναντι από ένα δημοτικό σχολείο. Έχω ένα πρόβλημα, έξω από τη μάντρα του κήπου μου υπάρχει ένα παγκάκι όπου τα παιδιά κάθονται και μου γράφουν τον τοίχο, πετάνε σκουπίδια- αποφάγια στον κήπο μου και τα σαββατοκύριακα μου χτυπάνε τα κουδούνια όπου και τρέχουν να κρυφτούν γιατί τους αρέσει να με κάνουν χάζι που βγαίνω να δω ποιος είναι. Τους έχω κάνει παρατηρήσεις αλλά γενικά είναι αλητάκια συμπεραινοντας και από το χυδαίο λεξιλόγιο τους. Οι γονείς είναι εξαφανισμένοι ώστε να τους μεταφέρω το πρόβλημα μου και να τα μαζέψουν. Επίσης με ειρωνεύονται που έσπασα το πόδι μου και γελάνε μεταξύ τους αποκαλώντας με "κουτσό". Γενικά είμαι πολύ κλειστός, ευγενικός και ήσυχος άνθρωπος αλλά η κατάσταση έχει ξεφύγει με αυτά τα παιδιά και δεν μπορώ να τα βάλω με ανήλικα γιατί θα βρω το μπελά μου.
5
 
 
 
 
σχόλια
Να σου πω κάτι; Λατρεύω τους κλειστούς ανθρώπους! Αν και είναι όντως πρόβλημα αυτό που περιγράφεις, εγώ χαμογελούσα όσο διάβαζα την εξομολόγησή σου. Εγώ πάντως θα σου έλεγα να αδιαφορήσεις εντελώς για ένα διάστημα. Όταν σου χτυπάνε κουδούνι, μη βγαίνεις. Γενικά, απόφυγε ακόμη και τη βλεμματική επαφή. Αν δεν πιάσει γύρνα το στο άγριο.Καλό απόγευμα συμπαθητικέ άνθρωπε :)
Αυτή η τελευταία φράση πόσο αληθινή! Δεν μπορούμε να τα βάζουμε με ανήλικα γιατί εμείς θα την πληρώσουμε. Μια ιδέα (αλλά μάλλον ανεδαφική ή έστω με ΠΟΛΥ αμφίβολα αποτελέσματα) είναι να απευθυνθείτε στον διευθυντή του σχολείου, να του πείτε ότι πετάνε σκουπίδια στον κήπο και για δικό τους όφελος (και καλά, που οκ, θελω να πιστεύω θα ωφελήσει και τις δύο πλευρές) προτείνετε όχι να τους φωνάξει αλλά να τους πάρει μια συσκευασία γάντια και μάσκες ώστε να βγουν να μαζέψουν σκουπίδια απ΄τους γύρω δρόμους και να τα βάζουν στους κάδους. Ίσως μάθουν να εκτιμάνε. Θα μπορούσαν να το κάνουν μία μέρα τον μήνα. Δεν ξέρω βέβαια αν κάτι τέτοιο επιτρέπεται από μαθητές δημοτικού για λόγους υγείας αλλά ένα παιδί 5ης-6ης δημοτικού δε θα βάλει το σκουπίδι στο πρόσωπο ή στο στόμα.
Στην θέση σου θα έπαιρνα μερικά κερασματάκια (ή αυτά τα φακελάκια με αυτοκόλλητα/κάρτες/τάπες) και θα τους τα μοίραζα για να τα προσεγγίσω και να γίνουμε φίλοι. Επίσης θα τοποθετούσα ένα καλαθάκι απορριμάτων ακριβώς δίπλα στο παγκάκι (αν υπάρχει η δυνατότητα να δεθεί σε κάποιο δεντράκι ή να κρεμαστεί στον τοίχο ακόμα καλύτερα). Κατόπιν θα παρακαλούσα να έχουν λίγο σεβασμό στο μουτζούρωμα του τοίχου και πιστεύω θα γινόταν σεβαστό. Για να κοροιδεύουν δεν θα κοροιδεύουν πλέον αφού θα έχετε γίνει φίλοι. Κι όσο για τις χυδαιολογίες...είναι μέρος της ανάπτυξης. Δεν τις νικάς. Κι ούτε φταίνε οι γονείς. Μιμούνται το ένα το άλλο.
Το πρώτο και το δεύτερο που αναφέρεις τα είχα σκεφτεί! Και μάλιστα θα ζωγράφιζα κάπως αστεία το καλάθι για να μη μοιάζει με κάδο απορριμάτων και να θέλουν να το πλησιάσουν και να πετάξουν κάτι μέσα.Πίσω από το παγκάκι θα έβαφα μια επιφάνεια με μπογιά μαυροπίνακα και θα έγραφα "χώρος έκφρασης για τα παιδιά". Κάνεις βέβαια και το σταυρό σου να πιάσει και να μη ζωγραφίζουν γύρω γύρω.Στο κουδούνι κάθε ΣΚ θα άφηνα ένα αστείο σημείωμα τύπου μη με σηκώνετε βρε παιδιά κι ένα σκιτσάκι με ανθρωπάκι που έχει το πόδι στο γύψο. :)Με λίγα λόγια πάρτο αλλιώς εξομολογούμενε μπας και γίνεις κι εσύ μέλος της συμμορίας τους και σ'αφήσουν ήσυχο μόλις βαρεθούν!
Scroll to top icon