17.5.2014 | 02:14
Ματια που μιλουν...
Σε κοιταζω απο μακρια μεσα στην αιθουσα,με κοιταζεις κι εσυ.Εχουν συναντηθει αμετρητες φορες τα βλεμματα μας,για μια στιγμη εντονα και μετα γυρνανε βιαστικα αλλου.Θελουν τοσα να πουν τα στοματα μας αλλα συγκρατουνται απο μια ενοχη μεσα μας.Καποιες φορες καταλαβαινω οτι με κοιτας κι ας μη σε βλεπω,οπως κι εσυ το καταλαβαινεις πιστευω.Αναζητα ο ενας το βλεμμα του αλλου στο χωρο υποτιθεται τυχαια,εστω φευγαλεα.Εκεινες τις στιγμες ευχομαι να γινοταν κατι μαγικο,να βρισκομασταν ξαφνικα ναυαγοι σε ενα νησι και να αφηναμε πισω την πραγματικοτητα.Να ζουσαμε οσα τα ματια μας θελουν να πουν και να ανακαλυψουν ολα τα συναισθηματα που κρυβονται πισω απο τα λογια που δεν μπορουν να ειπωθουν.