20.1.2015 | 00:26
Το μαξιλαρι
Εξομολογουμαι οτι καθε βραδυ που ξαπλωνω στο κρεβατι, παιρνω αγκαλια το μαξιλαρι μου και προσποιουμαι οτι ειναι Εκεινη. Και παραμιλαω και λεω ολα οσα αισθανομαι, ολα αυτα που θα της ελεγα αν ημασταν αγκαλιασμενες. Και παραδοξως αισθανομαι μια γαληνη, γιατι ενω ξερω οτι ποτε δε θα μπορεσω να το κανω στην πραγματικοτητα, τουλαχιστον μπορω εστω με αυτο το χαζο τροπο να εκφρασω καπου την αγαπη μου για Εκεινη. Κι ας ειναι το μαξιλαρι μου το αυτι της, εστω για λιγο, πριν κλεισω τα ματια και την ονειρευτω ξανα...
