ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και ποιος θα το πιστευε οτι θα τα καταφερνα.. οτι θα πραγματοποιουσα το πιο υπεροχο μου ονειρο..Και πανω σε ολη αυτη τη τρελα, σε ενα παρκο στο Βερολινο θα ερχοταν αυτος, να μου δειξει πραγματα που δεν πιστευα οτι θα ανακαλυπτα ποτε-Αρα, που θα κοιμηθεις αποψε?-Καπου θα βρω.. τελος παντων καποιοι φιλοι μου παιζουν σε ενα μερος λιγο πιο κατω, θα ηθελα να σε γνωρισουν, θες να ερθεις?-Ε..δεν ξερω, δεν ξερω αν μπορωΦυσικα και δεν μπορουσα, ποια θα μπορουσε να φυγει με εναν αγνωστο ελκηστικο Ισλανδο που γυριζει τον κοσμο και γνωρισε σε μια ευρωπαϊκη πολη? Σηγουρα οχι καποια σαν εμενα.-Παιδια απο εδω η ______, ειναι ελληνιδα, ειναι χορευτρια και ηρθε στη Γερμανια "χωρις καποιο συγκεκριμενο λογο"Ναι πηγα, πηγα γιατι βαρεθηκα να ειμαι αυτη που τα παραταει με το παραμικρο, που δεν πιστεψε σε τιποτα, που μισει τον εαυτο της, που ειναι δειλη και εκνευριστικα εσωστρεφης, αν και εκεινη τη περιοδο ειχα επιτυχει πολλα πραγματα, δεν επαψα να ειμαι αυτη η φοβισμενη κοπελα.Και θα μπορουσα να γραψω μυθιστορημα για εκεινον, για τις πεποιθησεις του, τις αποψεις, τα ματια του, τη φωνη του, τις 6,5 μερες που περασαμε μαζι , τα πραγματα που μου εμαθε , το πως μου πηρε το μυαλο μου και το αντικατεστησε με ενα καινουριο, πιο καθαρο και ελευθερο, που ποτε δεν τον φιλησα ουτε τον αγκαλιασα γιατι ηξερα οτι θα εφευγε.. Οταν μου ελεγε ελα παμε εκει και μου χαμογελουσε, μη ντρεπεσαι, ξαφνικα γινομουν μια αλλη, η μαλλον αυτο που ηθελα παντα να γινω. Με ξεκλειδωσε.Και τωρα, εναν χρονο μετα, χαμογελαω οταν περπαταω στον δρομο, δεν φοβαμαι το παραμικρο, οχι οτι δεν ειμαι εσωστρεφης και ντροπαλη, αλλα ειμαι ελευθερη.Και τωρα, δεν ξερω που ειναι, αν βρηκε σπιτι, σε ποια χωρα, σε ποια πολη, ποιανου ζωη αλλαζει, αν με θυμαται , αν θυμαται τα ελληνικα που του εμαθα..Εγω ομως δεν θα ξεχασω ποτε τον ανθρωπο που καταφερε με ενα χαδι να εμπουλωσει τις πληγες μου, Και τα ματια του.