ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι όταν τα μαύρα μου ανθρωπάκια δια της βίας οδηγούν το μέσα μου, τότε έρχεσαι εσύ, με ένα "πά...ψε" να μου γλυκάνεις κάθε πικρή σκέψη...Δεν είναι ο τρόπος, ούτε ο κόπος...είναι απλά εκείνη η μαγική στιγμή που όλα μοιάζουν δυνατά...Και τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι "ναι"...Σε όλο αυτόν τον παραλογισμό, που με παρασύρει κοντά σου...Σε όλη αυτή την γλύκα που ηχεί στα αυτιά μου κάθε φορά που ακούω το χαμόγελο σου να φωτίζει την τηλεφωνική γραμμή...Σε όλα εκείνα τα παιδιάστικα γέλια που κάνουμε τα βράδυα που η απόσταση μοιάζει τροχοπαίδι...Σε όλο αυτό το "όλα" μας που τελευταία με προσδιορίζει αγαπησιάρικα...Κι αν το μαύρο μου μπλεχτεί με το δικό σου...τότε ξέρω...φως θα γίνει και θα είμαστε εγώ και εσύ παγιδευμένοι σε ένα ατελείωτο φιλί...