ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν περιπου 2,5 χρονια γνωρισα τον ερωτα (με ολη την σημασια της λεξης) στα ματια ενος αντρα που μετα απο ενα 6μηνο που ειμασταν μαζι αποφασισε να ακολουθησουμε ξεχωριστους δρομους. Πονεσα πολυ, μονο γι αυτον μιλουσα αν και ολοι μου ελεγαν οπως και το ηξερα κι εγω πως δεν εκανε για μενα, δεν ταιριαζαμε σε τιποτα. Μετα απο αυτον προσπαθησα να βρω καποιον αλλον, ισως περισσοτερο για να γεμισω το κενο που ειχα μετα απο τον χωρισμο. Δυστυχως δεν καταφερα και πολλα ( μηδεν φλερ για να το πω απλα) και ξαφνικα μου γνωριζουν εναν μέσα απο κοινη παρεα. Καλο παιδί με τρόπους τόσο διαφορετικος απο τον αλλόν (με την καλη την εννοια). Βρηκαμε 7 φορες μαζι και σε αυτες περιλαμβανονται γνωριμια με τον αδερφο του και με τους κουμπαρους του. Χωρις να καταλαβω τον λογο εξαφανιστηκε σιγα σιγα ενω εδειχναν οτι ολα πανε καλα. Στεναχωρήθηκα αλλα δεν το εβαλα κατω. Λεω ενταξει δεν πειραζει, παμε για αλλα. Γνωριζω πριν λιγες μερες ενα παιδι (παιδι ναι γιατι ειναι 6 χρονια μικροτερος μου) και λεει στην φιλη μου ότι ενδιαφερεται για μενα. Περιμενω να κανει μια κινηση του τυπου αιτημα φιλιας στο facebook και τιποτα. Οταν το πετυχω ομως μου μιλαει συνεχεια, με πειραζει κτλ. Και φτανουμε στην χθεσινη βραδια! Μιλαω με την κοινη μας γνωστη και μου πεταει οτι εχει φαει σκαλωμα απο καιρο με μια αλλη τυπισσα αλλα αυτη δεν τον θελει. Αυτο μου το ειπε ενα λεπτο πριν τον συναντησουμε. Μπαινουμε στο μαγαζι και ξαφνικα αρχισα μη βλεπω τοσο ενδιαφερον απο αυτον. Μου μιλησε αλλα εγω ημουν καπως αποτομη οποτε γενικα συνεχισε την βραδια μιλωντας με αλλους μη δινοντας μου την ιδια σημασια που ειχε δειξει παλιοτερα. Στραβωσα τοσο πολυ που ενω οταν βγαινω πινω γελαω χορευω ξαφνικα εκατσα στο σκαμπο, συννεφιασα και δεν μιλουσα σε κανεναν. Στην αρχη με ρωτησαν τι εχεις κτλ (η αληθεια ειναι οτι με χαλουσε ενα μερος της παρεας απο πριν) και το ειπα. Μου λενε παμε αλλου, με τα χιλια ζορια παμε αλλου αλλα δεν αλλαξα, παρεμεινα ετσι. Απλα επινα!ουτε μιλουσα και ουτε χαρουμενη ημουν. Οταν φυγαμε απο το μαγαζι με αφησαν να φυγω μονη μου παρολο της καταστασης που ημουν και δεν ρωτησαν καν αν εφτασα σπιτι και αν ειμαι καλα. Σημερα μου εστειλε η φιλη μου, την παιρνω τηλεφωνο και ηταν εξω με αυτον γιατι ακουσα την φωνη του. Της λεω ααα εισαι εξω οκ θα τα μιλησουμε και δεν μου ειπε καν ειμαστε εκει ελα κτλ. Μετα απο σκεψη καταλαβα οτι χθες ζηλεψα που αυτος με ειχε ως αναπληρωματικη (αν ημουν κι ολας) και σε συνδυασμο με τις αποτυχημενες σχεσεις μου αλλα και την μη υπαρξη ενδιαφεροντος απο το ανδρικο φυλο κατεληξα να συμπεριφερθω ετσι. Σημερα ειμαι ακομη χειροτερα μιας και η αδερφη μου (μικροτερη σε ηλικια) εφερε τον φιλο της για επισημη γνωριμια με τους γονεις μας. Νιωθω τοοοοοοσο μονη γιατι δεν εχω φιλους αλλα παρεες που αν μια μερα δεν εισαι καλα φευγουν απο διπλα σου και το πιο σημαντικο δεν εχω μια ερωτικη αγκαλια απο εναν αντρα που θα εχει συναισθηματα για μενα και θα με θελει ακομη και αυτες τις μαυρες μερες.