14.11.2015 | 01:49
Μαζί μου
σε χω.. όπου κι αν πάω ότι κι αν κάνω, ότι κι αν σκέφτομαι. Σε θέλω τόσο πολύ..αναζητώ τόσο πολύ ένα άγγιγμά σου, τόσο που νιώθω πως όταν θα συμβεί θα λιώσει το δέρμα μου. Οι αναπνοές μου κόβονται, γίνονται απότομες και επιτακτικές. Σαν να θέλω να τις αποβάλω, να τις διώξω, σαν να νομίζω πως έτσι θα σταματήσω να πονάω. Μα πάντα καθώς βγαίνουν είναι σαν να παίρνουν μαζί τους κάτι από μέσα μου. Δεν ξέρω που το πάνε όμως και ούτε μπορώ να το ξαναβρώ.Σαν να καταρίπτεται ο νόμος των 5 αισθήσαιων. Σαν να υπάρχουν κι άλλες και να μπερδεύονται μεταξύ τους. Σε θυμίζουν μελώδίες, εικόνες, ουρανοί, μα καμία λέξη. Τις λέξεις τις ξεχνάω, δεν τις θέλω, δεν τις νιώθω. Καμία λέξη δεν με οδήγησε να τα γράψω όλα αυτά.. παρά μόνο μια μελώδία, μια μελώδία που θα μπορούσε να κρύβει τη μορφή σου.Βρες με πρίν αδειάσω..
