ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχε έρθει ο αδελφός μου (17 ετων)με κάτι φίλους του στο σπίτι και πήραν κάτι καρέκλες απο την κουζίνα ώστε να καθίσουν εξω στη βεράντα. Ο αδελφός μου τις ξέχασε εκεί κ δεν τις μαζεψε ενω επανελειμμενα του τονίζουμε να τις βάζει πίσω στη θέση του.Ο πατέρας με το που είδε τις καρέκλες εξω άρχισε να ουρλιάζει και να λέει: Το κ...παιδο όταν γυρίσει πίσω θα δει τι θα πάθει! Και την επόμενη φορά που θα κάτσει εξω στην βεράντα με τους φίλους του θα τον μαλωνω και θα τον βριζω για αυτό μπροστά τους, έτσι για να τον κάνω ρεζιλι μπας κ μάθει. Εγώ (21 ετών ) προσπαθούσα να του εξηγήσω με λογικά επιχειρήματα πως μια τέτοια συμπεριφορά μονο πρόβλημα μπορεί να προκαλέσει, αλλα ο πατέρας μου πού να το καταλάβει. Αντίθετα άρχιζε να με προσβάλλει και να μου λέει διάφορες εκφράσεις του τύπου >.Το προβλημα με αυτον τον άνθρωπο είναι πως είναι τόσο ανασφαλής και ανθρωπάκι (πατέρας μου είναι λυπάμαι που το λέω) που δεν δέχεται οτί μπορεί και να χει άδικο μονο και μόνο για να μην του διαλυθεί η ψευδαίσθηση οτί έχει το πανω χέρι και σεβασμο απο τους υπολοιπους.( Πράγμα που δεν μπορεί να ισχύει όταν έχεις εναν άνθρωπο τετοιο απεναντι σου που δεν το νοιάζει ή οικογενειακή ισορροπία ή το κοινο καλό παρά μονο η ιδέα που χει για τον εαυτού του).Απορώ πώς δεν το καταλαβαίνει! Ώρες Ώρες θεωρώ οτι μαζί με την τεράστια ανασφάλεια έχει και καποια σχετική αφελεια στο θέμα αυτό. Δεν γίνεται αυτό! Και πιστέψτε με, με ενα παιδι που περνά δύσκολη εφηβεία και έναν τέτοιο πατέρα δεν αντεχεται ή κατάσταση στο σπίτι. Ειλικρινά πώς να χειριστω εναν τέτοιον ανθρωπο σαν τον πατέρα μου; Πείτε την άποψη σας ρε παιδιά. Μήπως υπερβαλλω Υ.Γ.Προς υποψηφιους γονείς: Μην κάνετε παιδί πριν αμτιμετωπισετε οσες ανασφάλειες και μικρότητες σας τυραννουν!