ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.5.2015 | 17:25

Με αφορμή το αφιέρωμα για τη Φιλία..

Θέλω να αναφερθώ σε κάτι που κατά καιρούς τριγυρνάει στη σκεψη μου. Πριν 4 με 5 χρόνια, διέγραψα το facebook. Νομίζω ότι δεν το διαχειριζόμουν τόσο σωστά. Σκάλωνα σε λεπτομέρειες, μου επηρέαζε την ψυχολογία, γνώριζα ανθρώπους χωρίς ποτέ να υπάρχει καμιά ουσία. Όταν λοιπόν πήρα την απόφαση να απαλλαγώ, είχα στη ζωή μου ανθρώπους. Φίλους που τους βίωνα καθημερινά. Όλα εκείνα τα άτομα που έχασα και ποτέ δεν με έψαξαν με άλλον τρόπο, γνωστοί, άτομα που απλά λόγω κοινωνικών περιστάσεων υπήρχαν στο περιβάλλον μου, δεν με ένοιαξαν. Αντιθέτως, αυτοί οι λίγοι και καλοί συνέχισαν να μένουν δίπλα μου. Τα χρόνια πέρασαν. Να σημειώσω πως όλο αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της φοιτητικής ζωής μου. Πλέον, βιώνω μια καινούρια πραγματικότητα. Με αυτούς τους λίγους φίλους, σκορπίσαμε πίσω στον τόπο του ο καθένας. Δεν τους βλέπω πια παρά περιοριζόμαστε σε τηλεφωνήματα, emails και ευχετήριες κάρτες. Καινούριους φίλους δεν έχω κάνει ακόμα. Αισθάνομαι πως αυτό το δέσιμο ίσως αργήσω να το ξαναβρώ. Αυτό όμως που είπα και στην αρχή ότι τριγυρνάει στο μυαλό μου ενίοτε, είναι το κατά πόσο θα έπρεπε να ξανά δημιουργήσω facebook. Νιώθω ότι κατά κάποιον τρόπο θα με φέρει πάλι πιο κοντά με αυτούς τους ανθρώπους. Λανθασμένα; Δεν ξέρω. Από την άλλη, το διάστημα που είμαι χωρίς αυτό, δεν μου έχει λείψει. Είμαι μια χαρά. Φοβάμαι μήπως ξανά πέσω σε παγίδες και λάθος διαχείριση. Η αλήθεια είναι ότι δεν το θέλω το ρημάδι. Μπορεί να τα κάνει όλα πιο εύκολα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μπορεί οι φίλοι μου να το χρησιμοποιούν και να με παροτρύνουν να ξανά φτιάξω, όμως πάντα ήμουν κάθετη στην απάντηση μου. Όχι. Μάλλον ψάχω μια αφορμή γιατί φοβάμαι να προχωρήσω. Να βρω τρόπους για να γνωρίσω νέους ανθρώπους. Να χτίσω καινούριες φιλίες. Φαντάζει δύσκολο στα μάτια μου αυτήν τη στιγμή. Μάλλον πασχίζω να κρατήσω τους φίλους μου κοντά μου ενώ αυτό είναι αδύνατον. Είναι αδύνατον να μιλάμε κάθε μέρα. Είναι αδύνατον να βλεπόμαστε όπως παλιά. Το μόνο που είναι δυνατό όμως είναι η αγάπη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον. Και αυτό δε θα σβήσει θέλω να ελπίζω. Με facebook ή χωρίς. Δεν ξέρω εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου. Προς το παρόν συνεχίζω να αντιστέκομαι στην ιδέα. Θέλω όμως αρκετό σπρώξιμο για να πάω παρακάτω.
 
 
 
 
Scroll to top icon