ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παραδέχτηκα σε κάποιον ότι μου αρέσει, μου είπε ότι κι εγώ του αρέσω αλλά δεν θέλει σχέση,ωραία του λεω, ούτε εγώ! Ζητάει αμέσως ραντεβού για την επόμενη μέρα (όχι, θα άφηνε το σερβιρισμένο φαγητό έτσι). Βέβαια, τον ξέρω 2 μήνες, είχαμε μια παροδική συνεργασία σε δουλειά που τέλειωσε. Υπήρχε ήδη φλερτ, αστειάκια και υπόγεια νεύματά του ότι θέλει και κάτι άλλο και μετά εγώ έσκασα μέλι μέλι και τηγανίτα τίποτα, και του ειπα μ' αρέσεις και μπλαααα μπλαααα.Βρισκόμαστε, γίνεται η φάση κανονικά εις διπλούν, μετά είναι τρυφερός, ήρεμος, με ρωτούσε για μένα περισσότερα, "θέλω αγκαλιά", γαργαλητά, με φίλαγε στο μέτωπο, έπαιζε με τα μαλλιά μου...καταλάβατε...πήρα σημάδια μιας κάποιας γενικότερης ωραίας ατμόσφαιρας.. Ήθελε να μείνω όσο γινόταν.Άφησε ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι θα ξαναβρεθούμε.Μου ζήτησε να του στείλω μήνυμα όταν φτάσω σπίτι μου (δεν μένει μόνος για να πούμε ότι δεν μου ζήτησε να μείνω το βράδυ). Ήταν πολύ κουρασμενος εκείνη τη μέρα φαινόταν και στη φάτσα του, του λεω να πας να κοιμηθείς, τελικά περίμενε ξύπνιος να του στείλω μήνυμα ότι έφτασα και λέει ωραία τωρα πάω να κοιμηθώ.Πέρασαν δύο μέρες. Στέλνει μήνυμα τι κάνεις με φάτσες και ιστορίες το πρωί της τρίτης μέρας. Απαντάω τα κλασσικά που απαντάμε όλοι. Όλη μέρα δεν παίρνω απάντηση. (κουλό λίγο, να μην απαντάει κάποιος ενώ ο ίδιος ξεκίνησε συζήτηση). Μου στέλνει την άλλη μέρα ρωτώντας πότε θα με δει. Κάνουμε ολόκληρο πλάνο, μέρα, ώρα, μες στη χαρά και οι δύο, περνάνε οι μέρες χωρίς να μιλήσουμε ξανά. Και πλησιάζει η ρημαδιασμένη μέρα και περίπου μισή μέρα πριν, με ακυρώνει με μια φράση σε sms ότι τελικά δεν μπορεί. Χωρίς δικαιολογία. Χωρίς να δείχνει ότι θέλει να με κρατήσει "ζεστή" λέγοντας έστω ότι θα ξαναμιλήσουμε. Τίποτα. Cold blood. Ε, εγώ κατάλαβα ότι ο τύπος είναι σαν να λέει εμμέσως "άστο καλύτερα". Του λέω καλύτερα να σταματήσουμε γενικώς..Δεν έφερε καμία αντίρρηση, και καλά μάλιστα "σκεφτόταν το ίδιο".Και τώρα άλλοι μου λένε ότι φέρθηκα παρορμητικά και ότι συμφώνησε στο τελεσίγραφό μου από εγωισμό,ότι μπορεί να συνέβη οτιδήποτε, άλλοι λένε ότι ο τυπάς είναι απλά ό,τι να ναι. Εγώ είμαι κάπου στη μέση, αλλά δεν με βοήθησε καθόλου να μην νιώσω απόρριψη με το άκυρο που έφαγα. Με προβληματίζει η ξαφνική μεταστροφή του, δεν είναι ότι εξαφανίστηκε μετά το σεξ ή ότι δεν ζήτησε να με δει. Όλα έγιναν όπως "προβλέπεται" και ξαφνικά έφαγα τούβλο στο κεφάλι. Δεν μπορώ και να ανέχομαι τις κυκλοθυμίες του καθένα ο οποίος μάλιστα δεν θέλει καν να εξηγήσει γιατί η συνάντηση ακυρώνεται. Δηλαδή τι; Έπρεπε να κάθομαι να τον ρωτάω; Τι έγινε ή πότε θα βρεθούμε; Ξέρω ότι οι άντρες δεν τα πάνε καλά με τις πολλές ερωτήσεις και δεν ήθελα και να δείξω ότι ζητάω διακαώς να μάθω κάτι που στην τελική για να μην το λέει μόνος του, προφανώς δεν θέλει να το μοιραστεί μαζί μου.Συν του ότι προφανώς δεν καίγεται και τόσο να με δει. Ενώ εγώ έχω γίνει παρανάλωμα. Έχουμε 10 μέρες να βρεθούμε και αυτός δεν χαμπαριάζει.Έπραξα σωστά κύριοι, ή δεν έπραξα;