7.2.2016 | 00:50
Με αφορμή ένα προηγούμενο ποστ
Ούτε σνομπ είμαι,ούτε εσωστρεφής. Προσαρμόζομαι εύκολα σε νέες καταστάσεις και μου αρέσει να γνωρίζω νέα άτομα. Όμως έχω κουραστεί.Δεν ξέρω αν ευθύνεται το γεγονός ότι είμαι μακριά σε απόσταση από τους φίλους μου. Ίσως βοήθησαν και κάποια ατυχή βιώματα με άκυρα άτομα που δεν με αφήνουν να ξετυλιχθώ κατευθείαν στον άλλον. Όμως το θεωρώ λογικό όλο αυτό. Με κάποιον θα δώσω το 85% του εαυτού μου από την τρίτη μέρα, σε άλλον θα δώσω το 60% σε 3 μήνες.Είναι και ο απέναντι πόσο θα με κάνει να νιώσω άνετα.Δεν έχω την απαίτηση να με ανεχτεί.Άμα δεν του αρέσω ,ας μην με κάνει παρέα.Όμως από τη στιγμή που με δέχεται στην παρέα του,αντί να μου ασκήσει κριτική και να μου προκαλέσει μεγαλύτερη αναστάτωση από αυτήν που ήδη νιώθω, μπορεί να με κάνει να γελάσω και να χαλαρώσω και να δει το 98% του εαυτού μου.Το να ασκείς κριτική στον άλλον φίλε μου,είναι πολύ εύκολο και μπανάλ.Λες και δεν μπορώ να ασκήσω κριτική σε σένα για 1002 πράγματα.Αλλά δεν το κάνω. Σε δέχομαι για παρέα έτσι όπως είσαι, με όλα αυτά που μου τη σπάνε πάνω σου, γιατί γουστάρω τα άλλα τόσα που έχεις. Τη δέχομαι την κριτική σου και σου δίνω και δίκιο.Αλλά δεν το χρειαζόμουν αυτό σε αυτήν τη φάση της ζωής μου.Περνάω δύσκολα και θα σε προτιμούσα με άλλη αντιμετώπιση προς το άτομό μου.