Φίλε μου είμαι λίγο μεγαλύτερος σου σχεδόν στα 26 και βρίσκω πολλά κοινά στις ζωές μας ως προς αυτό το βασικό κομμάτι που μας απασχολεί. Και λέω βασικό διότι όσο μεγαλώνω έχω δει ότι πράγματα που έκανα για να σκοτώσω το χρόνο μου δε καλύπτουν πάντα και συνολικά το κενό της προσωπικής επικοινωνίας με το αντίθετο φύλο. Και άνθρωποι πετυχημένοι και μορφωμένοι πολύ υψηλά που ξέρω πάνω κάτω στις ηλικίες μας που είναι και ενεργοί κοινωνικά διακρίνονται από υγιή και σταθερή ερωτική ζωή. Και άνθρωποι πολλά ωραίοι συνολικά μάλιστα! Και μένα έχω δει να με κοιτάνε. Μέχρι πριν ένα χρόνο κυρίως μεγαλύτερες (3-7χρονια πάνω χοντρικά) και λίαν προσφάτως και πιτσιρίκες (18-21). Μακάρι να γνωριζαμε μια βασική μεθοδολογία φλερτ και προσέγγισης και να μη έχανα τόσες ευκαιρίες γιατί τα χρόνια περνάνε αμείλικτα.Από την άλλη σε βλέπω να σκέφτεσαι πολύ αρνητικά για τον εαυτό σου με αποτελεσμα να αυθυποβαλλεσαι. Το ψυχολογικά και πρακτικά ιδανικό για μας που έχουμε μηδενική ή τέλος πάντων σχεδόν μηδενική προϋπηρεσία στο επάγγελμα είναι να βρούμε μια κοπέλα με εφηβική διάθεση για ζωή, ίσως λέω ίσως λίγο μικρότερη μας που να είναι στην ίδια φάση με εμάς αλλά να μη συνοδεύεται από υπερβολικές ανασφάλειες και αναστολές αλλά και απαιτήσεις που προέρχονται από την εμπειρία. Όμως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να κάτσει και πρέπει να προσαρμοζομαστε. Πάντα όμως συλλογιζομενοι μεχρι που φτάνει το χέρι μας και που θα είχαμε περισσότερες δυνατότητες. Αν θέλεις τη ντιβατη ή το μοντέλο κομμάτι που το θέλουν άλλοι 50 ταυτόχρονα και προφανώς κανένα κοινό σημείο αναφοράς δεν έχουν οι ζωές σας λυπάμαι αλλά... Το γεγονός ότι δεν είμαστε 18 δε μας ακυρώνει τη δυνατότητα αν βρεθεί κοπέλα να ζήσουμε ανέμελες καταστάσεις. Και στο πάρκο σε ένα παγκάκι μπορείς να πας να φιληθειτε, και στη παραλία βράδυ να... και εγώ δε ξέρω τι άλλο να κανετε. Εντάξει... Η καρδιά πλέον μπορεί να μη χτυπάει αβίαστα δυνατά λόγω της τρέλας των ορμονών όπως στα 17 και της ανεμελιάς αλλά σκέψου ότι τώρα είσαι πιο ώριμος και όταν χτυπήσει μπορεί να έχεις πετύχει και φλέβα χρυσού! Ας κερδίσει η ποιότητα. Είσαι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό σου. Και η κοπέλα που θα βρεθεί μαζί σου θα είστε στην ίδια ομάδα και όχι απέναντι για να σε κρίνει σα δικαστής. Και εκείνη άνθρωπος με αδυναμίες είναι, τρωτος. Αν έχες μεγάλη ανάγκη να της εκμηστηρευτεις κάποια πράγματα καντο και αν το εκτιμήσει και σου χαμογελάσει λέγοντας σου όλα αυτά είναι στο παρελθόν θα νιώσεις τέλεια.Από ότι κατάλαβα είσαι συναισθηματικός και δε λειτουργείς... Ενστικτωδώς. Ψάξε για κάτι παρόμοιο. Είναι το πιο δύσκολο και αν το βρεις και αξίζει θέλει δουλειά να το κρατήσεις.Υ. Γ. Ξέρεις είμαι και λίγο μια η αλλη...από τη μια σοβαρή και ώριμη συμπεριφορα έξω και από την άλλη στο δωμάτιο που δε με βλεπει κανένας μέχρι και κουκλοθέατρο κανω με κάτι τέλεια λουτρινα που έχω!! ?
15.8.2018 | 10:03
Με αφορμη το καλοκαιρι...
Και τα οσα αυτο συνεπαγεται, ανεμελεια, ταξιδια, φλερτ, μουσικη, χορος κλπ επανηλθαν μετα απο αρκετο καιρο στο μυαλο μου καποιες δυσαρεστες σκεψεις που για μηνες ηταν θαμμενες. Μαζι με αυτες και μια παλια εξομολογηση μιας κοπελας στο σαιτ, οπου παραπονιονταν πως αισθανεται κοριτσι (μη σεξουαλικο/ωριμο θηλυκο) και οχι γυναικα οπως αλλες, ακομα και μικροτερες (σεξουαλικο/ωριμο θηλυκο). Αντιστοιχα και εγω αισθανομαι αγορι, που ακομα ασχολειται με "αγοριστικα" πραγματα (πχ βιντεοπαιχνιδια), και μιλαει-συμπεριφερεται "αγοριστικα"/μη σεξουαλικα και οχι οπως οι "αντρες" (που εχουν το καταλληλο ντυσιμο, κουρεμα, προφορα, σταση του σωματος, αλλα και "κατι αλλο" που τους κανει αντρες). Βλεποντας λοιπον δεκαδες τετοιων ατομων, αντρων και γυναικων που ειναι "μεσα στα πραγματα" (δεν ξερω πως αλλιως να το θεσω) δεν ειναι και δυσκολο να χαλασει η διαθεση σου. 24 ετων, και δεν εχω κυνηγησει καποια κοπελα, δεν εχω ζησει εφηβικους ερωτες, δεν εχω φιλησει, δεν εχω παει αγκαλια με μια κοπελα βολτα ενα βραδυ, δεν εχω κανει βλακειες με φιλους ενα καλοκαιρι κλπ κλπ. Οι σκεψεις που στα 18 μοιαζουν απλως ενοχλητικες και καπως αναστρεψιμες, λιγα χρονια αργοτερα ειναι τρομακτικες και οδυνηρες, τοσο που τελικα δεν σου προκαλουν καμια απελπισια ή οποιοδηποτε αλλο συναισθημα, αλλα απλως ενα αισθημα κενου. Ειναι σαν να μην μπορει ο οργανισμος σου να διαχειριστει αυτη την ηττα και απλως σκεφτεσαι : "πολυ αργα για μενα, ισως να ζησω πραγματικα σε καποια αλλη ζωη".Και σα να μη φτανει αυτο, κουβαλαω και το βαρος των γυναικων που απογοητευω λογω της αδρανειας. Αρκετες ειχαν το θαρρος να κανουν το πρωτο βημα, να εκφρασουν εστω ενδιαφερον για συζητηση, αλλα η αντιδραση μου ηταν παντα η ιδια : μονολεκτικη απαντηση, αποστροφη βλεμματος και στροφη στο υπερπεραν, ψυχρο υφος, κοντολογοις αντιδραση φυγης.Πραγματικα, σκεφτομαι οτι θα ηταν καλυτερο να ημουν ασχημος και απωθητικος ωστε να ταιριαζει η εμφανιση με την προσωπικοτητα μου. Τουλαχιστον τοτε θα μπορουσα να κατηγορω για τις πολλες πολλες αποτυχιες μου τον θεο, την τυχη η κατι τετοιο. Αλλα, τωρα ολες οι ενοχες εχουν αποδεκτη εμενα.Ωρες ωρες σκεφτομαι μηπως οι τωρινες μου αποτυχιες, δεν ευθυνονται σε ψυχολογικα θεματα οπως παλαιοτερα , αλλα ειναι ενα ειδος αυτοτιμωριας λογω των ενοχων μου και ταυτοχρονα προσπαθεια να μην χασει καποια ατυχη το χρονο της μαζι μου.
1
