26.5.2016 | 23:07
Με απέρρριψε εξαιτίας των γονιών μου.
Είμαστε από την ίδια επαρχιακή πόλη, γνωριζόμαστε καιρό και κάνουμε φιλική παρέα, εγώ τον θέλω όλον αυτό τον καιρό, εκείνος δείχνει να μην του είμαι αδιάφορη κι έτσι πήρα το θάρρος της πρώτης κίνησης και του είπα τι νιώθω ώστε να λάβω κατόπιν την εξής απάντηση(σας γράφω το μήνυμα έτσι ακριβώς όπως μου το έστειλε ο ίδιος):"Θα σου μιλήσω κι εγώ στα ίσια κι ειλικρινά, όπως ακριβώς μου μίλησες κι εσύ. Λοιπόν, κι εμένα μου αρέσεις πολύ κι έχω βρεθεί πολλές φορές στο τσακ να σου ζητήσω να βγούμε, αλλά υπάρχει ένας και μόνος λόγος που με απέτρεπε κάθε φορά. Ο λόγος είναι ότι δεν συμπαθώ καθόλου τους γονείς σου. Δεν τους συμπαθώ για όλον αυτό τον ψυχικό πόνο που σου έχουν προκαλέσει τόσα χρόνια, όπως εσύ η ίδια μου είχες εκμυστηρευτεί κάποτε που λέγαμε κι οι δυο τα εσώψυχά μας. Δεν τους συμπαθώ που με την άξεστη συμεριφορά που επιδεικνύουν συνεχώς στη γειτονιά ντροπιάζουν κι εσένα που ούτε στο ελάχιστο δεν τους έχεις μοιάσει. Ευτυχώς! Είσαι από τους πιο όμορφους, εσωτερικά κι εξωτερικά, ανθρώπους που έχω γνωρίσει κι όσο κι αν θα ήθελα να το δοκιμάσουμε κι ως ζευγάρι πέρα από απλοί φίλοι, ρε Μαίρη, κάποια στιγμή μέσα στη σχέση θα προκύψει και κάποια επαφή με την οικογένεια. Άλλωστε σε μικρή πόλη ζούμε. Ειλικρινά όμως πες μου, πώς να έρθω αντιμέτωπος με τους γονείς της κοπέλας μου όταν δεν του χωνεύω εξ' αρχής; Να υποκρίνομαι κάθε φορά που θα τύχει να τους δω ή να κάνουμε κι οι δυο σαν να μην υπάρχουν και να σε αντιμετωπίζω σαν να είσαι ορφανή; Μπορεί να σου φαίνεται ως η πιο τρελή δικαιολογία που έχει πει ποτέ κάποιος για να απορρίψει μια κοπέλα, όμως σου το ορκίζομαι πως δεν είναι καθόλου δικαιολογία. Σου είπα πως θα σου μιλήσω ειλικρινά όπως μου μίλησες κι εσύ κι αυτό κάνω. Επειδή πρέπει να κοιμηθώ σε λίγο, αν θέλεις συναντιόμαστε αύριο μόλις σχολάσω να τα πούμε καλύτερα από κοντά. Οκ, γλύκα;"Δεν του απάντησα στο μήνυμα, έχουν περάσει δυο μέρες κι εκείνος με έχει τρελάνει στα τηλέφωνα, με ψάχνει, αλλά τι να του πω; Το πράγμα έληξε πριν καν ξεκινήσει. Και με τον πρώην μου τα ίδια είχαν γίνει, μόλις κλείσαμε χρόνο μου είπε έλα να γνωρίσεις τους δικούς μου να έρθω να γνωρίσω κι εγώ τους δικούς σου απλά για να έχουμε περισσότερη άνεση κινήσεων και να μην τους βάζουν λόγια οι κουτσομπόλες του χωριού που μας βλέπουν μαζί και τρέχουν να βγάλουν ντελάλη λες κι είμαστε κανα παράνομο ζευγάρι. Κι από τη στιγμή που τους γνώρισε άλλαξε κι η στάση του απέναντί μου, γινόταν όλο και πιο απόμακρος μέρα με τη μέρα, λες και δεν ήξερε ήδη τι άνθρωπος είμαι και σχημάτισε ξαφνικά γνώμη για μένα μέσα από την οικογένειά μου. Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται, επειδή η οικογένειά μου είναι το "μαύρο πρόβατο" και κανείς δεν τους συμπαθεί με τα καμώματα που κάνουν, παίρνει η μπάλα κι εμένα και με περιθωριοποιούν το ίδιο. Έχω σκεφτεί να φύγω κάπου μακριά να ζήσω, αλλά πού να πάω χωρίς λεφτά και δουλειά;