ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.1.2015 | 19:03

Με αποκληρώνουν επειδή αποφάσισα να γίνω μάνα

Γεια σας!Είμαι στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου καθώς ενώ βρίσκομαι προ πυλών πριν πάρω την μεγαλύτερη και σημαντικότερη απόφαση της ζωής μου, έχω πίσω μου μια οικογένεια η οποία όχι απλά δεν με ενθαρρύνει αλλά κάνει οτιδήποτε για να με σταματήσει.Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Είμαι 28 χρονών, έχω μια καλή δουλειά (κτηνίατρος) και μια καλή εμφάνιση σε γενικές γραμμές.Δεν ήμουν ποτέ από εκείνα τα μικρά κορίτσια που ονειρευόντουσαν όλη τους τη ζωή την ημέρα που θα φορέσει το νυφικό και που ο γαμπρός θα την σηκώσει στα στιβαρά του μπράτσα για να την πάει ως την νυφική καριόλα (:Ρ) που θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Αντιθέτως, πάντα ονειρευόμουν να γίνω μητέρα. Πριν έναν χρόνο, προσπάθησα να υιοθετήσω ένα αγοράκι και ο γραφειοκρατικός γολγοθάς, το κατέστησε πραγματικά αδύνατον!Εδώ και τρεις μήνες απευθύνθηκα σε τράπεζα σπέρματos στην γειτονική Ιταλία. Και βρήκα άκρη. Σε μια εβδομάδα (ξανα)πετάω για Ρώμη για να μπω στην τελική ευθεία.Οι γονείς μου κοντεύουν να τρελαθούν. Οι μόνοι άνθρωποι που με στηρίζουν, είναι ο αδερφός μου (ο οποίος θα έρθει μαζί μου) και η καλύτερη μου φίλη.Οι γονείς μου και η αδερφή μου, απειλούν να με αποκληρώσουν, η αδερφή μου λέει υποτιμητικά πως πρέπει να με κοιτάξει ψυχίατρος, πριν λίγες μέρες η επίθεση προχώρησε και πέρα από το λεκτικό επίπεδο. Με ρωτάνε αν είμαι λεσβία. Αν με έχουν βιάσει ποτέ και δεν τους το έχω πει και ένα άλλο σωρό ανείπωτες μαλακίες που θα μου έπαιρνα μια μέρα για να σας τις μεταφέρω γράφοντας τες.Πείτε μου, είναι τόσο τρελή μια 28χρονη γυναίκα που θέλει να αποκτήσει όσο τίποτα άλλο ένα παιδί; Είμαι υποχρεωμένη να εγκλωβιστώ σε κοινωνικές επιταγές όπως ο γάμος για να κάνω αυτό που επιθυμώ; Να περιμένω να ερωτευτώ και να εμπιστευτώ έναν άνδρα και να πάρω την συγκατάθεση του; Να περιμένω πότε θα είναι έτοιμος; Αν θα είναι έτοιμος; Δεν είμαι ομοφυλόφιλη, δεν είμαι πολυγαμική, είμαι απλά μια γυναίκα που δεν θέλει να παντρευτεί. Που δεν σκοπεύει ποτέ της να παντρευτεί. Είμαι ένας άνθρωπος που επιλέγει συνειδητά να αφιερώσει την ζωή και την ψυχή του σε ένα πλάσμα. Το κάνει λιγότερο σημαντικό ή άξιο, το ότι δεν θα είναι "καρπός ενός έρωτα"; Μήπως είμαι όντως τρελή; Ή είναι οι άλλοι;Πως θα πείσω τους γονείς μου, ότι αυτό που κάνω είναι το μόνο που θέλω πραγματικά να κάνω;Ποιος είναι καλύτερος γονιός; (Θα) είμαι εγώ ή εκείνοι και άλλοι τόσοι, που γεννοβολούν και προκαθορίζουν νοητά το μέλλον των παιδιών τους μέσα από τις δικές τους φιλοδοξίες, θέλω, πεποιθήσεις, απωθημένα; Γιατί νιώθω τόσο αηδιασμένη με την ίδια μου την οικογένεια; Με την κοινωνία που μεγάλωσα;
5
 
 
 
 
σχόλια
Δεκτό οτι θέλεις να κάνεις παιδί . Αλλά τόση πρεμούρα 28 χρονών να κάνεις παιδί μ έναν άγνωστο δότη σπέρματος ? Σκέψου οτι θα στερήσεις στο παιδί που θα φέρεις στο κόσμο την ευκαιρία να γνωρίσει τον πατέρα του ο οποίος θα είναι απο την ΙΤαλία ή απο οπουδήποτε. Για να φέρεις ένα παιδί στο κόσμο δεν πρέπει να σκέφτεσαι με το " εγώ" και το "θέλω" ...οπότε μήπως ακόμα δεν είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο και ειναι εμφανές και στους γύρω σου αυτο ?
Η οικογένεια σου-ιδίως η αδερφή σου, γιατί οι γονείς ας πούμε οτι είναι μεγάλοι και κλειστόμυαλοι- απλά δεν αξίζουν την προσοχή σου. Κοίτα την ζωή του παιδιού σου και την δική σου. Να είσαι σίγουρη πως η μητρότητα δεν είναι παιχνίδι αλλά δεν αμφιβάλλω πως φαίνεσαι έτοιμη. Καλό κουράγιο και σου εύχομαι τα καλύτερα.
Μπράβο σου κοπέλα μου! Τίποτα άλλο! Είσαι συνηδειτοποιημένη,πράγμα που πολλοί γονείς δεν είναι! Αρκετοί κάνουν παιδιά επειδή έτσι είναι η κοινωνική επιταγή..Γάμος-παιδιά.. Ή πλέον πρώτα έρχεται μια εγκυμοσύνη κι ύστερα γαμό-βάφτιση... Πες τους, στο ενδεχόμενο να έμενες έγκυος με ένα φυσικό πρόσωπο, το οποίο στην ανακοίνωση της εγκυμοσύνης σου θα σε παρατούσε μόνη (και τότε είναι πιο πιθανό να σε γέμιζε ψυχολογικές ανασφάλειες), τι θα έκαναν; Θα σε αποκλήρωναν και τότε; Ή θα τον κυνηγούσαν με ρόπαλα να σε παντρευτεί; Βρες το αδύναμο σημείο τους, το κουμπί τους και πάτησε το... Στην τελική παίξε το χαρτί "εγγονάκι". Κι αν εμμένουν στην άποψή τους, απλά να είσαι ψύχραιμη. Σκέψου ότι μόνο για 0,01% έχουν δίκιο,απλά και μόνο γιατί δε μπορούν να κατανοήσουν τη διαδικασία.Αλλιώς έμαθαν, τους είναι κάτι πολύ ξένο. Όσο για την αδερφή σου, μάλλον την τρώει η ζήλεια,που 'χεις τόσο θάρρος και θέληση για τη ζωή σου και τη ζωή που θα αποκτήσεις! Το μωράκι σου πάντως θα είναι κούκλος/κούκλα, γιατί οι Ιταλοί είναι αρκετά ευπαρουσίαστοι :P χαχα Αλλά το κυριότερο θα έχει αγάπη, γιατί μόνο αυτό θα πάρει από σένα κι αυτό φαίνεται ήδη! Επίσης, δες αυτό το βιντεάκι. Ίσως να θες να έρθεις σε επαφή με αυτή την κυρία για να πάρεις κι άλλο θάρρος... Ορίστε το λινκ: http://www.youtube.com/watch?v=KqA2lNhzyh8
Εφόσον αυτό θέλεις να το κάνεις! Με τον καιρό, και με το μωρό όταν με το καλό έρθει, θα αλλάξουν στάση απέναντι σου οπότε μην αγχώνεσαι γι αυτό. Α και ποτέ μην λες ποτέ.. έτσι έλεγα και εγώ και τελικά με έψησε κάποιος.
Ελπίζω να συνειδητοποιείς το βάρος που θα έχεις να σηκώσεις στις πλάτες σου.Το ότι θα το μεγαλώσεις μόνη σου, απ'οτι φαίνεται χωρίς (ηθική-ψυχολογική κυρίως) υποστήριξη, ότι κάποια μέρα θα πρέπει να εξηγήσεις στο παιδί σου αυτή την αλήθεια.Απ'ότι φαίνεται είσαι αποφασισμένη. Ένα θετικό είναι ότι έχεις τον αδερφό σου και ίσως να είναι και το πατρικό πρότυπο για το παιδί σου.Σε κάθε περίπτωση, καλή τύχη! Μέσα μου σε θαυμάζω λιγάκι.
Scroll to top icon